Tapat Ang Diyos Magpakailanman

TAPAT ANG DIYOS MAGPAKAILANMAN

Teksto: Psalm 119:90 (KJV)

“Thy faithfulness is unto all generations: thou hast established the earth, and it abideth.”

Pambungad sa Aklat ng Mga Awit (Psalms)

Ang Aklat ng Mga Awit ay kilala bilang “hymn book” ng Israel at itinuturing ng maraming mananampalataya bilang pinakatapat at pinakamatapat na pagsasalarawan ng puso ng tao tungo sa Diyos. Ito ay koleksyon ng 150 tula, panalangin, awit ng papuri, at daing ng kaluluwa — isinulat sa loob ng ilang daang taon ng iba't ibang mga may-akda, ngunit pangunahing iniugnay kay Haring David, na tinawag sa Kasulatan bilang “a man after God’s own heart” (1 Samuel 13:14).

Ang mga Awit ay may iba’t ibang layunin:

Ang ilan ay panaghoy sa oras ng kapighatian

Ang iba ay pagpupuri sa tagumpay at kabutihan ng Diyos

Mayroon ding mga awit na nagtuturo, nananawagan ng hustisya, o nagbibigay ng patnubay sa moralidad

Ang Psalm 119 — kung saan natin kinuha ang ating teksto — ay pinakamahabang kabanata sa buong Biblia. Ito ay isang napakaespesyal na awit:

Ito’y binubuo ng 176 na talata

Nahahati sa 22 bahagi, ayon sa 22 letra ng alpabetong Hebreo

Bawat bahagi ay may walong talata na nagsisimula sa iisang Hebreong titik

Ang buong awit ay nakatuon sa Salita ng Diyos — ang Kanyang batas, utos, testimonya, at katuwiran

Halos bawat talata ay tumutukoy sa Kautusan ng Panginoon

Ang Psalm 119:90 ay matatagpuan sa kalagitnaan ng awit, at pinapahayag ang katapatan ng Diyos sa lahat ng henerasyon. Sa gitna ng kabagabagan, kawalang-katiyakan, at pagkukulang ng tao — ang sumulat ng awit ay kumakapit sa isang bagay na hindi nagbabago: “Thy faithfulness is unto all generations.”

Sa ating kapanahunan, ang Psalm 119 ay paalala na habang ang mundo ay nagbabago, ang Diyos ay hindi. Ang Kanyang katapatan ay di-natitinag, at ang Kanyang Salita ay nananatili magpakailanman.

Panimula:

Kung may isa pong katangian ng Diyos na sumasaklaw sa lahat ng Kanyang mga katangian, ito ay ang Kanyang katapatan. Sa ating mundo ngayon na punong-puno ng pagkabigo, kasinungalingan, at pagkukulang — ang salitang "tapat" ay tila isa nang bihirang kayamanan.

Ngunit sa Diyos, ang katapatan ay hindi exception — ito ang Kanyang kalikasan. Ang Kanyang pagiging tapat ay hindi lamang isang aspeto ng Kanyang pagkatao, ito ay isinusuot Niya sa bawat salita, kilos, at layunin.

Ayon kay A.W. Tozer:

> “All of God’s acts are consistent with all of His attributes… He is at once faithful and immutable.”

Ang Diyos ay hindi tulad ng tao na pabago-bago. Kapag Siya'y nangako, tinutupad Niya. Kapag Siya'y nagtakda ng layunin, ginaganap Niya. At kapag sinabi Niya na mahal Niya tayo, hindi Niya ito binabawi.

Ngayong gabi, atin pong pag-aaralan ang walang hanggang katapatan ng Diyos, at paano ito ibinubunyag ng Diyos sa pamamagitan ng Kanyang:

1. Nilikhang sanlibutan

2. Banal na Kasulatan

3. Banal na karakter

4. Anak na si Cristo

5. Pakikitungo sa atin, lalo na sa oras ng kahinaan, tukso, pagkakasala, at kabiguan

I. Ang Katapatan ng Diyos ay Naipapakita sa Kanyang Paglikha

Psalm 119:90 (KJV): “Thy faithfulness is unto all generations: thou hast established the earth, and it abideth.”

Kapag tumingin tayo sa mundo — sa pag-ikot ng araw, sa pagsikat ng buwan, sa pag-ulan at pag-ani — nakikita natin ang isang hindi natitinag na kaayusan. At saan nagmula ang kaayusang ito? Sa Diyos na matapat. Siya ang nagtatag ng mundo, at dahil Siya ay matapat, ang mundo ay nananatili.

Genesis 8:22 (KJV):

“While the earth remaineth, seedtime and harvest, and cold and heat, and summer and winter, and day and night shall not cease.”

Ang kalikasan ay nagpapakita ng isang mapagkakatiwalaang Maylalang. Kapag tayo'y nabigo sa tao, minsan ang tanong natin ay, “May mapagkakatiwalaan pa ba?” Ang sagot ay: Oo — ang Diyos.

Kapag tayo’y napapalibutan ng pagkasira ng lipunan, peke sa politika, o kahinaan sa simbahan — ang tapat na Diyos ay nananatiling matibay. Ang Kanyang nilikha ay patuloy na umaayon sa Kanyang salita. Ang mundong ito ay isang billboard ng katapatan ng Diyos.

Romans 1:20 (KJV):

“For the invisible things of him from the creation of the world are clearly seen…”

Ang Diyos ay hindi lang makikita sa pulpito. Siya ay makikita sa ulap, sa araw, sa ulan, sa tagsibol, sa tag-init — araw-araw na paalala: "Ako'y narito at Ako'y tapat."

Ngunit kung minsan, dahil sa kasalukuyang kaguluhan ng mundo—giyera, kalamidad, kasamaan—may mga tumatanong: “Nasaan ang katapatan ng Diyos kung ang sanlibutan ay tila magulo?” Ngunit ang tanong ay hindi dapat nakaayon sa ating pananaw, kundi sa pananaw ng Diyos. Ang katapatan Niya ay hindi nasusukat sa kaginhawahan, kundi sa Kanyang konsistensiyang tuparin ang Kanyang layunin sa lahat ng panahon. Ang ulan ay maaaring sirain ang ani ng isang tao, ngunit ito rin ang nagbibigay-buhay sa susunod na ani. Sa likod ng lahat ng bagay, may tiyak at banal na layunin ang Diyos na ating hindi agad nakikita.