Genesis – Part 6: Ang Diyos Ng Pahinga At Pagpapala Series

Pagkatapos ng anim na araw ng makapangyarihang paglikha, itinigil ng Diyos ang Kanyang gawain at ibinukod ang ikapitong araw bilang banal na araw ng kapahingahan. Sa Genesis 2:1–3, hindi lang natin nasasaksihan ang pagtatapos ng paglikha, kundi ang pasimula ng isang mahalagang katotohanan: ang Diyos ay nagpapahalaga sa kapahingahan, sa pagpapala, at sa kabanalan. Ang sabbath na ito ay hindi lamang pisikal na pahinga—ito ay larawan ng isang espirituwal na kapahingahan na matatagpuan kay Cristo. Sa mga talatang ito, matutunan natin ang tungkol sa Diyos na hindi napapagod, ngunit nagturo sa tao na magpahinga, magbulay, at sumamba.

Text: Genesis 2:1–3 (KJV)

1 Thus the heavens and the earth were finished, and all the host of them.

2 And on the seventh day God ended his work which he had made; and he rested on the seventh day from all his work which he had made.

3 And God blessed the seventh day, and sanctified it: because that in it he had rested from all his work which God created and made.

I. Ang Diyos na Tumapos sa Kanyang Gawa (v. 1–2)

“Thus the heavens and the earth were finished, and all the host of them.”

Ang unang pahayag sa kabanatang ito ay simple ngunit malalim: “natapos.” Sa loob ng anim na araw, isinakatuparan ng Diyos ang Kanyang nilalayong disenyo para sa sanlibutan. Ang langit, lupa, ilaw, tubig, halaman, hayop, at tao ay itinayo, inihanda, at inilagay sa tamang kaayusan.

Wala Siyang iniwang kulang o hindi pinaghandaan. Ito'y kumpleto. Ganap. Perpekto.

Sa pagninilay natin sa mga salitang ito, makikita natin ang pagkakaiba ng gawa ng Diyos sa gawa ng tao. Kadalasan, ang mga proyekto natin ay may kulang, may sablay, o kailangang ulitin. Ngunit ang Diyos, kapag Siya’y gumalaw, ang Kanyang gawa ay ganap.

Ito rin ay larawan ng tiwala sa katuparan ng Kanyang layunin. Ang Diyos ay hindi katulad natin na kailangang mag-double check o mag-adjust. Kapag sinabi Niyang tapos na, tapos na. Ito ang parehong kapangyarihang ipinakita ni Cristo sa krus nang bigkasin Niya ang, “It is finished.” (John 19:30, KJV)

Ang pagkakatapos ng paglikha ay paalala na ang Diyos ay may takdang panahon para sa bawat bagay. Hindi Siya nagmamadali, ngunit hindi rin Siya nagpapabagal. Sa anim na araw, natapos Niya ang lahat—na tila isang paalala rin sa atin: may takdang hangganan ang bawat pagsubok, bawat gawain, bawat yugto ng ating buhay.

“He hath made every thing beautiful in his time…” (Ecclesiastes 3:11, KJV)

Ang katagang “and he rested…” ay hindi nangangahulugang napagod ang Diyos. Ang Diyos ay hindi kailanman napapagod.

“Hast thou not known… the everlasting God, the LORD, the Creator of the ends of the earth, fainteth not, neither is weary…” (Isaiah 40:28, KJV)

Ang pahingang ito ay pagpapatigil, hindi dahil sa pagod, kundi bilang paggunita at pagtatalaga. Ipinapakita ng Diyos ang prinsipyo ng pagtigil upang bigyang-diin ang kahalagahan ng pananabik sa katuparan ng gawain, at hindi lamang sa paggawa.

Sa ating makabagong panahon na tila parating may hinahabol, may nilalampasan, o kailangang tapusin, paalala ito sa atin na ang tunay na kagalakan ay nasa pagkilala sa tamang hangganan.

Ang Diyos ay hindi nagpapatuloy sa paggawa nang walang kapahingahan. Kung Siya, na makapangyarihan sa lahat, ay tumigil upang pagmasdan ang Kanyang ginawa, higit tayong dapat matutong tumigil upang magpasalamat at magbulay sa Kanyang kabutihan.

II. Ang Diyos na Nagtakda ng Araw ng Kapahingahan (v. 2)

“And he rested on the seventh day from all his work which he had made.”

Ang ideya ng kapahingahan ay unang lumitaw sa Kasulatan dito sa Genesis 2:2. Ang salitang "rested" sa Hebrew ay shabath, kung saan nagmula ang salitang Sabbath. Ngunit gaya ng nabanggit na, hindi ito nangangahulugang napagod ang Diyos. Sa halip, ang pahingang ito ay isang makalangit na halimbawa, isang divine appointment ng kapahingahan bilang bahagi ng disenyo ng Diyos para sa Kanyang nilikha.

Ang Diyos ay hindi napapagod, pero Siya ay nagpapahinga—hindi para sa Kanyang sarili kundi para sa ating kaalaman, kabutihan, at pagsunod. Sa pamamagitan ng kapahingahang ito, inilagay ng Diyos ang isang espirituwal na ritmo sa loob ng bawat linggo. Anim na araw para sa paggawa, at isang araw para sa paggunita, pagsamba, at kapahingahan.

“Six days shalt thou labour, and do all thy work: But the seventh day is the sabbath of the LORD thy God…” (Exodus 20:9–10, KJV)

Ang utos ng Sabbath sa kautusan ni Moises ay nakaangkla sa pattern na inilatag ng Diyos sa paglikha. Ibig sabihin, ito ay hindi lamang batas kundi disenyo—disenyo para sa kalusugan ng katawan, kapahingahan ng kaluluwa, at pagbubulay sa katapatan ng Diyos.

Ang araw ng kapahingahan ay panahon para tumigil sa gawain at tumuon sa Diyos. Ngunit sa ating panahon, marami ang ginagamit ang araw ng kapahingahan bilang karagdagang araw para sa trabaho, negosyo, o aliwan. Nawawala ang tunay na diwa ng Sabbath: ito ay araw para sa Diyos, hindi para sa sarili.