Panimula:
Mga kapatid, sa ating nakaraang pag-aaral sa sulat ni Apostol Juan, binigyang-diin natin ang kahalagahan ng tunay na relasyon kay Jesu-Cristo. Ipinaliwanag natin na hindi sapat na sabihin lamang na kilala natin ang Panginoon; kailangang mayroong malinaw na patunay sa ating buhay. Naalala ba ninyo nang ating napag-usapan na ang ating "pagkakakilala" kay Jesus ay hindi lamang dapat salita kundi may kaakibat na gawa? Sa araw na ito, mas lalo pa nating palalawigin at palalalimin ang ating pag-unawa sa mahalagang katotohanang ito.
Sa unang siglo, isinulat ni Juan ang kanyang sulat sa mga mananampalataya upang kanilang matiyak na sila ay mayroong buhay na walang hanggan. Sa panahon natin ngayon, marami pa rin ang nag-aalinlangan sa katotohanan ng kanilang kaligtasan.
Marahil ay naroon ka rin sa puntong iyon—nag-iisip kung tunay nga bang kilala mo si Jesus, o kung salita lamang ba ang iyong pagkilala sa Kanya.
Ang layunin ni Juan ay malinaw—nais niyang ipakita na ang ating pagtanggap kay Cristo ay dapat na may kaakibat na pagbabago sa ating pamumuhay. Kung sasabihin nating kilala natin si Jesus, dapat ay makikita ito sa paraan ng ating pamumuhay, pagsunod, at pakikipag-ugnayan sa kapwa. Ang test na ito ay mahalaga dahil dito natin malalaman kung ang ating pananampalataya ay tunay nga bang nag-uugat kay Cristo, o ito ay salita lamang na walang laman.
Kaya't sa ating mas malalim na pag-aaral ngayon, bibigyang-tuon natin ang limang mahalagang palatandaan mula sa 1 Juan 2:3-11 na makakatulong upang matiyak natin na tunay nating kilala ang Panginoong Jesu-Cristo.
Pagpapanatili ng mga Utos ni Jesus
Binanggit ni Apostol Juan sa talata 3, "Nalalaman nating kilala natin siya kung sinusunod natin ang kanyang mga utos." Maliwanag ang pahayag ni Juan—ang tunay na pagkakakilala kay Jesus ay nakikita sa ating pagsunod. Hindi ito pagsunod na dahil napipilitan lamang tayo kundi dahil may pag-ibig tayo kay Cristo.
Madalas sa ating buhay, marami tayong pinipiling sundin na mga bagay na madali at kumportable lamang. Ngunit ang utos ni Jesus ay higit pa rito. Halimbawa, sinabi Niya na ibigin natin ang ating mga kaaway, magpatawad nang walang hangganan, at umiwas sa mga pagnanasa ng laman. Hindi ito madali, ngunit ang pagsunod dito ang tunay na sukatan ng ating pagkakakilala sa Kanya.
Kapag sinabi nating kilala natin si Jesus ngunit hindi tayo sumusunod sa Kanyang mga tagubilin, sinasabi ni Juan na tayo ay sinungaling. Ang salita ay mabigat, ngunit ito ay totoo at kinakailangang harapin.
Ang ating pagsunod ay hindi lamang pansariling pakinabang; ito ay patunay ng tunay na pagbabago sa ating puso.
Minsan ay iniisip nating imposible ang ganap na pagsunod. Oo, sa ating sariling kakayanan ay mahirap, ngunit hindi tayo iniwan ni Cristo upang lumaban nang nag-iisa. Ibinigay Niya ang Banal na Espiritu upang gabayan tayo at bigyan ng lakas. Sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, posible ang pagsunod sa mga utos Niya, hindi man perpekto, ngunit may patuloy na paglago.
Kailangan nating suriin ang ating sarili. Kung sinasabi nating kilala natin si Jesus, dapat nating tanungin, "Nakikita ba ng iba sa akin ang pagsunod ko sa Panginoon?" Hindi lamang ito tungkol sa malalaking pagsunod kundi maging sa maliliit na bagay—sa ating mga pananalita, kilos, at pakikitungo sa iba.
Sa ating pang-araw-araw na buhay, kapag sinusunod natin ang Kanyang mga utos, nagiging ilaw tayo sa mundong nababalot ng dilim.
Ang ating pagsunod ay nagbibigay patotoo na ang ating relasyon kay Cristo ay totoo at buhay. Kung wala ang pagsunod na ito, ang ating pananampalataya ay maaaring maging hungkag lamang.
Kung nais nating maging malinaw ang ating pagkakakilala kay Jesus, gawin nating gabay at inspirasyon ang Kanyang salita araw-araw. Hindi lamang ito obligasyon, kundi ito ang tunay na kaligayahan at kasiyahan ng isang tunay na mananampalataya na nagnanais makilala ang Kanyang Panginoon.
Tandaan natin, mga kapatid, hindi tayo sinusukat ng Diyos ayon sa ating pagiging perpekto kundi sa ating patuloy na pagsisikap na sumunod at lumakad ayon sa Kanyang kalooban. Ang ating pagkakakilala kay Jesus ay tunay kung ito ay may bunga ng pagsunod.
Samakatuwid, ang unang tanong natin ngayon ay:
sinusunod mo ba nang may buong puso ang mga utos ng Panginoong Jesus? May patunay ba ang iyong buhay na tunay mong kilala Siya?
Ang Tunay na Pagkakilala ay Nagbubunga ng Masunuring Pamumuhay
Mga kapatid, matapos nating maunawaan na hindi sapat ang salita lamang sa pagkakilala kay Jesus, kailangan nating higit pang siyasatin ang pangalawang tanda na ibinibigay ni Apostol Juan sa kaniyang sulat. Malinaw na sinabi niya sa talata 3, "At sa ganito'y nalalaman nating siya'y ating nakikilala, kung tinutupad natin ang kaniyang mga utos." Napakahalaga ng pahayag na ito sapagkat nagbibigay ito ng malinaw na palatandaan upang masukat natin kung tunay ba ang ating relasyon sa Panginoong Hesus.
Maraming tao sa ating panahon ang nagpapahayag na sila'y Kristiyano, subalit ang kanilang pamumuhay ay taliwas sa malinaw na utos ng Panginoon.
Ang pagsasabing tayo ay "nakakilala kay Kristo" ay napakadaling gawin, ngunit ang patunay ng tunay na pagkakilala ay nasa bunga nito—sa ating pagsunod. Ang pagsunod sa Kaniyang utos ay hindi opsyonal o mungkahi lamang; ito ay malinaw na palatandaan ng tunay na pagbabagong loob.
Tingnan natin ang sinabi ni Jesus sa Mateo 7:21: "Hindi ang bawat nagsasabi sa akin, Panginoon, Panginoon, ay papasok sa kaharian ng langit; kundi ang gumaganap ng kalooban ng aking Ama na nasa langit." Ang katagang ito ay napakabigat sapagkat ipinapakita nito na hindi sapat ang pag-amin lamang na kilala natin Siya; kinakailangang nakikita ito sa ating pagsunod sa Kaniya. Kaya't bilang mga Kristiyano, hamunin natin ang ating mga sarili: masasalamin ba sa ating buhay ang pagsunod na hinihingi ni Kristo?
Ang tunay na pagsunod ay hindi nanggagaling sa takot o obligasyon lamang, kundi sa pag-ibig. Kung tunay mong kilala si Jesus, gugustuhin mong sundin Siya hindi dahil pinipilit ka, kundi dahil mahal mo Siya.
Sinabi rin ng Panginoon sa Juan 14:15, "Kung ako'y inyong iniibig, ay tutuparin ninyo ang aking mga utos." Ang tunay na pag-ibig kay Kristo ay nagtutulak sa atin upang sundin Siya kahit pa ito ay mahirap o salungat sa nais ng ating laman.
Ngunit hindi tayo bulag sa katotohanan na minsan ay mahirap talagang sumunod sa utos ng Panginoon, lalo na kung taliwas ito sa takbo ng mundo. Totoong nakapapagod at maraming pagsubok ang ating nararanasan. Subalit dito natin makikita ang kahalagahan ng biyaya at lakas ng Diyos na nagbibigay sa atin ng kakayahan na maging tapat. Ang pagsunod natin sa Kaniya ay hindi sa ating sariling lakas, kundi dahil sa biyayang ibinigay Niya sa atin sa pamamagitan ng Banal na Espiritu.
Isipin natin ang ilang halimbawa sa ating pang-araw-araw na buhay. Bilang mga mananampalataya, tinatawag tayong maging matapat at makatotohanan sa lahat ng ating ginagawa.
Paano tayo tumutugon kapag hinaharap tayo ng pagkakataong gumawa ng mali o mandaraya kahit maliit lang na bagay? Kung tunay nating nakikilala si Kristo, ang ating tugon ay magiging matatag na pagsunod, hindi dahil sa takot sa parusa, kundi dahil alam natin na ito ang nais Niya sa atin bilang Kaniyang mga anak.
Gayundin naman sa ating relasyon sa ating kapwa, hinihiling ng Panginoon na tayo ay maging mapagpatawad at maawain. Madaling sabihin ngunit mahirap gawin lalo na kung nasaktan tayo nang matindi. Ngunit kung tunay nating nakikilala si Hesus, makikita sa atin ang Kaniyang habag, sapagkat alam natin na Siya ay unang nagpatawad at nagmahal sa atin sa kabila ng ating mga kasalanan. Kaya naman, ang ating pagsunod ay nagiging patunay na totoo at buhay ang ating relasyon kay Kristo.
Ang isa pang mahalagang aspeto ng pagsunod ay ang pagpapasakop sa kalooban ng Diyos sa kabila ng mga pagsubok at paghihirap.
Ang isang taong tunay na nakikilala si Kristo ay nagpapasakop sa kalooban ng Diyos kahit pa ito ay hindi sang-ayon sa kaniyang personal na kagustuhan. Tulad ni Hesus na nanalangin sa hardin ng Getsemani, "Ama ko, kung maaari, ay ilayo mo sa akin ang sarong ito: gayon ma'y huwag ang ayon sa ibig ko, kundi ang ayon sa ibig mo" (Mateo 26:39), dapat ding maging ganito ang ating saloobin—isang buhay na nagpapasakop at nagtitiwala sa Kaniyang mabuting plano para sa atin.
Mga kapatid, kailanman ay hindi sinabi ni Juan na kinakailangan nating maging perpekto upang masabing tunay tayong sumusunod. Ngunit malinaw na itinuturo niya na ang buhay ng isang tunay na mananampalataya ay buhay na palaging nilalayon ang pagsunod kay Kristo, at kung magkulang man, agad na bumabangon, nagsisisi, at muling sumusunod. Ang tunay na Kristiyano ay hindi komportable na manatili sa kasalanan o pagsuway. Palaging mayroon siyang hangaring maitama ang kaniyang landas upang mabigyang-lugod ang Panginoong Hesus na nagligtas sa kanya.
Kaya't ngayon ay itanong natin sa ating sarili: Nakikita ba sa aking pamumuhay ang masunuring puso na bunga ng tunay na pagkakilala ko kay Kristo? O baka naman puro salita lamang ito at walang tunay na pagbabago sa aking mga gawa? Tandaan natin, ang pagsunod sa Panginoon ang isa sa pinakamatibay na ebidensya na tayo ay tunay na nakakilala sa Kaniya, sapagkat ang tunay na pagkakilala ay tiyak na magbubunga ng masunuring pamumuhay.
Ang Tunay na Pagkakilala ay Nagpapakita ng Paglakad na Katulad ni Kristo
Ang ikatlong tanda ng tunay na pagkakilala sa Panginoon ay malinaw na ipinaliwanag ni Apostol Juan sa talata 6 ng ating teksto. Sinabi niya, "Ang nagsasabing siya'y nananatili sa kaniya ay nararapat din namang lumakad na gaya ng inilakad niya." Napakahalaga ng pahayag na ito sapagkat nililinaw nito ang isang matinding hamon sa bawat Kristiyano—na ang ating pamumuhay ay nararapat na maging katulad ng kay Hesus.
Mahalagang maunawaan natin kung ano ang ibig sabihin ni Juan sa "paglakad na gaya ng inilakad ni Hesus." Hindi ito nangangahulugan na kailangan nating gayahin ang literal na pamumuhay ng Panginoon tulad ng pananamit o pagsasalita sa Hebreo, kundi ang ating buhay ay dapat sumasalamin sa espirituwal na mga prinsipyo at layunin na Kaniyang ipinamuhay. Ang buhay ni Hesus ay buhay ng ganap na pagsunod sa Ama, buhay ng ganap na pag-ibig sa tao, at buhay na banal at malinis sa lahat ng aspeto.
Ang paglakad na gaya ni Kristo ay nangangahulugan ng buhay na may layuning bigyang-lugod ang Diyos sa lahat ng pagkakataon. Sa Juan 8:29, sinabi mismo ni Hesus, "sapagka't lagi kong ginagawa ang mga bagay na nakalulugod sa kaniya." Mga kapatid, bilang mga tagasunod ni Kristo, dapat nating sikaping maabot ang antas na ito sa ating pang-araw-araw na pamumuhay—isang buhay na laging may intensyon na mapasaya ang Diyos at hindi lamang ang ating mga sarili.
Ang paglakad na gaya ni Hesus ay nagdadala ng kahandaan na magpakumbaba at magsakripisyo. Minsan, ang buhay Kristiyano ay nangangailangan ng pagtanggap ng sakripisyo, pagsasakripisyo ng ating personal na kagustuhan, at pagtalikod sa ating mga sariling plano upang masunod lamang ang kalooban ng Panginoon. Tandaan natin ang sinabi ni Hesus sa Lucas 9:23, "Kung ang sinomang tao ay ibig sumunod sa akin, ay tumanggi sa kaniyang sarili, at pasanin araw-araw ang kaniyang krus, at sumunod sa akin." Ang tunay na Kristiyano ay handang iwan ang sariling kagustuhan upang maisakatuparan ang plano ng Diyos sa kaniyang buhay.
Ang paglakad na gaya ni Kristo ay may malinaw na patotoo sa ating kapaligiran. Ibig sabihin, ang ating buhay ay may epekto sa iba. Kung tunay nating nakilala si Kristo, makikita ng mga tao sa ating paligid na kakaiba ang ating pamumuhay. Malinaw na sinabi sa Mateo 5:16, "Lumiwanag na gayon ang inyong ilaw sa harap ng mga tao; upang makita nila ang inyong mabubuting gawa, at kanilang luwalhatiin ang inyong Ama na nasa langit."
Kung tunay ang ating relasyon kay Kristo, may bunga itong mabuti at makadiyos na impluwensya sa iba.
Ang paglakad gaya ni Kristo ay nangangahulugan ng pagiging mapagpatawad. Maraming pagkakataon sa ating buhay ang sinusubok tayo ng hirap at sakit na dulot ng ibang tao. Sa ganitong panahon, ang tunay na Kristiyano ay nagpapakita ng puso na handang magpatawad gaya ng Panginoon. Sinabi mismo ni Hesus habang Siya ay nakapako sa krus, "Ama, patawarin mo sila; sapagkat hindi nila nalalaman ang kanilang ginagawa." (Lucas 23:34) Kaya rin ba nating ipakita ang ganitong espiritu sa panahon ng matinding pagsubok?
Ang paglakad na gaya ni Kristo ay nangangahulugan ng buhay na may malalim na panalangin. Isa sa kapansin-pansing ugali ng Panginoong Hesus ay ang Kaniyang madalas na pananalangin. Madalas Siyang nanalangin nang mag-isa, kasama ang Kaniyang Ama sa langit.
Kung nais nating lumakad gaya Niya, dapat din nating bigyang prayoridad ang pananalangin at pakikipag-ugnayan sa Ama.
Ang paglakad na gaya ni Hesus ay nagdadala ng habag at awa sa kapwa. Kung ating susuriin ang Ebanghelyo, napakaraming pagkakataon na si Hesus ay naantig sa kalagayan ng mga tao. Siya ay nagpakita ng habag sa mga maysakit, nagugutom, at nahihirapan. Ang tunay na Kristiyano ay hindi nagbubulag-bulagan sa mga pangangailangan ng kaniyang kapwa, kundi siya ay aktibong naghahanap ng paraan upang makatulong at maging pagpapala.
Ang paglakad gaya ni Kristo ay nangangahulugan ng buhay na may katapatan at integridad sa lahat ng aspeto. Wala tayong mababasang pagkakataon na si Hesus ay nagsinungaling, nandaya, o gumawa ng mali upang makalamang. Sa halip, Siya ay naging huwaran ng ganap na katapatan at integridad. Ganito rin dapat ang ating layunin bilang mga Kristiyano—buhay na walang kompromiso sa anumang uri ng kasalanan o kasamaan.
Ang paglakad gaya ni Hesus ay buhay na may pagtitiwala sa Ama sa gitna ng mga pagsubok. Kahit sa pinakamatinding unos at paghihirap, hindi kailanman nawalan ng pagtitiwala si Hesus sa Kaniyang Ama. Sa gitna ng bagyo, sa gitna ng pag-uusig, sa gitna ng pagsubok, Siya ay nanatiling tapat at tiwala sa Diyos Ama. Mga kapatid, ganoon din ang ating hamon: tayo ba ay nagtitiwala sa Diyos sa lahat ng panahon, o bumibigay tayo kapag nahaharap na sa matinding pagsubok?
Ang paglakad gaya ni Kristo ay may buhay na malinaw ang layunin—ang pagpapalawak ng Kaharian ng Diyos. Hindi tayo iniligtas upang mabuhay para lamang sa ating sarili, kundi upang maging bahagi ng pagpapalaganap ng Kaniyang Salita. Gaya ni Kristo na naparito upang gawin ang kalooban ng Ama at hanapin ang mga naliligaw, tayo rin ay tinawag upang makiisa sa misyong ito. Ito ba ang sentro ng ating layunin sa buhay, o may ibang bagay na mas mahalaga sa atin?
Mga kapatid, ngayon ay muling hamunin natin ang ating mga sarili. Nasasalamin ba sa ating buhay ang paglakad gaya ng ating Panginoon? Ang buhay ba natin ay patunay na tunay ang ating pagkakilala sa Kaniya? Tandaan natin, ang tunay na pagkakilala ay hindi lamang salita kundi malinaw na nakikita sa ating buhay na naglalakad gaya ni Kristo.
Ang Tunay na Pagkakilala ay Nagpapakita sa Ating Pag-ibig sa mga Kapatid
Ang isa pang malinaw na tanda ng tunay na pagkakilala sa Panginoon ay ang ating pag-ibig sa ating mga kapatid sa pananampalataya. Binibigyang-diin ito ni Apostol Juan nang sabihin niya sa mga talatang ating binasa, "Ang nagsasabing siya'y nasa liwanag, at napopoot sa kaniyang kapatid, ay nasa kadiliman pa hanggang ngayon. Ang umiibig sa kaniyang kapatid ay nananahan sa liwanag, at sa kaniya'y walang anomang kadahilanang ikatitisod" (1 Juan 2:9-10).
Malinaw na ipinapakita rito na ang tunay na relasyon kay Kristo ay nagbubunga ng tunay na pag-ibig sa ating kapwa, lalo na sa mga kapwa natin mananampalataya.
Napakahalaga nito sapagkat maraming tao ngayon ang nagsasabing kilala nila si Hesus, ngunit puno naman sila ng sama ng loob at galit sa iba. Marahil may mga sugat ng nakaraan, hindi pagkakaunawaan, o kaya naman ay inggit at selos na hindi pa napapalaya sa kanilang mga puso. Ngunit ayon kay Juan, kung nananatili ang galit at poot sa ating puso laban sa ating kapatid, tayo ay nananatili pa rin sa kadiliman at hindi pa lubos na nakikilala si Kristo.
Mga kapatid, hindi madali ang tunay na pag-ibig. Madaling sabihin na mahal natin ang isang tao kung siya ay mabait sa atin, kung tayo ay natutulungan niya, o kung mayroon siyang nagagawang mabuti sa ating buhay. Subalit, ang pag-ibig na itinuturo ni Kristo ay higit pa roon. Ito ay pag-ibig na handang magpatawad kahit nasaktan, pag-ibig na handang magparaya kahit may karapatan, pag-ibig na walang hinihintay na kapalit. Ito ang uri ng pag-ibig na naging halimbawa ni Kristo nang Siya ay namatay sa krus para sa atin.
Sa Mateo 22:39, ipinaalala ng Panginoon ang isang mahalagang utos: "Ibigin mo ang iyong kapwa na gaya ng iyong sarili." Kung tunay ngang kilala natin si Hesus, hindi tayo magiging kampante habang may hidwaan at alitan sa pagitan natin at ng ating mga kapatid. Hindi tayo makakapayag na manatili sa sama ng loob o hindi pagkakaunawaan. Ang Espiritu ng Diyos na nananahan sa atin ang siyang patuloy na gigising sa ating mga konsensiya upang ayusin ang ating mga relasyon at muling ipakita ang pag-ibig ng Diyos sa ating buhay.
Subalit alam natin na ito ay madalas mas madaling sabihin kaysa gawin. Kadalasan ay mas madaling talikuran ang mga taong mahirap mahalin. Ngunit alalahanin natin ang sinabi sa atin sa Efeso 4:32, "At magmagandang-loob kayo sa isa't isa, mga mahabagin, na mangagpatawaran kayo sa isa't isa, gaya naman ng pagpapatawad sa inyo ng Diyos kay Cristo."
Mga kapatid, kung tunay nating nalalaman at naranasan ang pag-ibig ni Kristo, magiging madali rin sa atin ang magpatawad sapagkat alam natin kung gaano kalaki ang pagpapatawad na ating natanggap mula sa Kaniya.
Tayo ba ay namumuhay sa ganitong pag-ibig, mga kapatid? O baka naman tayo ay naging mga "selective" na Kristiyano, nagmamahal lamang sa mga taong katulad natin, o sa mga taong madaling pakisamahan? Tandaan natin, ang tunay na pagkakilala kay Hesus ay hindi selective. Hindi nito pinipili kung sino ang ating iibigin. Sa halip, ito ay bukas-palad na tinatanggap at minamahal ang sinuman, gaya ng pagmamahal ng Diyos sa ating lahat.
Kung tunay ngang kinikilala natin ang Panginoon, hindi natin matitiis na makita ang ating kapatid na nasasaktan, nangangailangan o nahihirapan nang walang ginagawa. Sabi nga sa 1 Juan 3:17, "Datapuwa't ang sinomang may mga pag-aari sa sanglibutang ito, at nakikita ang kaniyang kapatid na nangangailangan, at pinagsasarhan niya ng kaniyang awa, paanong mananahan ang pag-ibig ng Dios sa kaniya?" Ang tunay na pag-ibig ay kumikilos at nagbibigay—ito ay aktibong lumalapit at gumagawa ng paraan upang makatulong sa kapatid.
Sa ating paglalakbay bilang Kristiyano, marami tayong masasalubong na mga pagkakataong masusubok ang ating pag-ibig. Ang tanong ay, paano natin ito haharapin? Madalas nating sabihin, "Mahal ko ang Diyos," ngunit kung ating babalikan ang sinasabi ni Juan sa 1 Juan 4:20, "Kung sinasabi ng sinoman, Ako'y umiibig sa Dios, at napopoot sa kaniyang kapatid, ay sinungaling; sapagka't ang hindi umiibig sa kaniyang kapatid na kaniyang nakita, ay paanong makaiibig siya sa Dios na hindi niya nakita?" Hindi natin maaaring paghiwalayin ang ating relasyon sa Diyos sa relasyon natin sa ibang tao.
Isang hamon ito sa atin ngayon, mga kapatid, na suriin nang mabuti ang laman ng ating puso. Tayo ba ay tunay na nagmamahal sa ating mga kapatid sa pananampalataya? Tayo ba ay gumagawa ng mga hakbang upang mabuo ang nasirang relasyon? Kung mayroong hidwaan, tayo ba ay handang magpakumbaba upang maibalik ang kapayapaan at pagkakasundo? Kung ating masasabing "oo" ang sagot, ito ay malinaw na patunay na tayo ay tunay ngang nasa liwanag, na tayo ay tunay ngang nakakilala na kay Hesus.
Sa kabilang dako, kung napapansin natin sa ating mga sarili na nananatili pa rin ang galit, sama ng loob, at kawalang-pakialam, baka panahon na upang tayo ay lumapit muli sa Diyos at hingin ang Kaniyang tulong upang mabago ang ating mga puso. Ang tunay na pagkakilala ay laging nagreresulta sa tunay na pag-ibig. At ang tunay na pag-ibig ay hindi kailanman nananatiling salita lamang—ito ay kitang-kita sa ating kilos at gawa.
Kaya naman, hamunin natin ang ating sarili ngayon na maging malinaw na halimbawa ng pag-ibig ni Kristo sa bawat araw ng ating buhay. Huwag nating hayaan na manatili tayo sa kadiliman dahil lamang ayaw nating pakawalan ang mga galit at sama ng loob na ating dinadala.
Sa halip, piliin natin ang liwanag at pag-ibig na nagmumula sa tunay na pagkakilala kay Kristo. Sa ganitong paraan, malinaw nating maipapakita na tayo ay tunay ngang Kaniyang mga anak na lumalakad sa liwanag ng Kaniyang pag-ibig.
Ang Tunay na Pagkakilala ay Nagpapahayag ng Liwanag ni Kristo sa Ating Pamumuhay
Isa sa mga pangunahing patunay na talagang kilala natin ang Panginoong Hesus ay ang malinaw na pagpapahayag ng Kanyang liwanag sa ating pang-araw-araw na buhay. Malinaw na sinabi sa atin ni Apostol Juan sa mga talatang ating pinag-aaralan, "Ang umiibig sa kaniyang kapatid ay nananahan sa liwanag, at sa kaniya'y walang anomang kadahilanang ikatitisod. Ngunit ang napopoot sa kaniyang kapatid ay nasa kadiliman pa rin, at lumalakad sa kadiliman, at hindi niya nalalaman kung saan siya paroroon, sapagkat binulag siya ng kadiliman" (1 Juan 2:10-11). Kung tunay ngang kilala natin si Kristo, dapat ay malinaw na naaaninag sa atin ang liwanag na nagmumula sa Kanya.
Ano ba ang ibig sabihin nito para sa ating mga Kristiyano? Sa simpleng salita, ito ay nangangahulugang tayo ay namumuhay nang malinaw at bukas bilang mga tagasunod ni Hesus. Hindi tayo nagtatago ng ating pananampalataya o kaya'y namumuhay ng dalawang mukha—isang mukha sa simbahan, at ibang mukha sa tahanan o trabaho. Ang tunay na pagkakilala ay hindi kailanman mananatiling lihim. Ito ay hindi kayang itago sapagkat ang liwanag ni Kristo ay kusang lumalabas at sumisikat sa buhay ng bawat tunay na mananampalataya.
Ngunit kung tayo ay magsusuri sa ating sariling buhay, ano kaya ang ating madidiskubre? Madalas ay natutukso tayo na itago ang ating pagiging Kristiyano dahil sa takot na tayo ay mapagtawanan, hindi matanggap, o kaya'y mapag-isipan ng masama. Ngunit sabi nga ng Panginoong Hesus sa Mateo 5:14-16, "Kayo ang ilaw ng sanlibutan. Hindi maitatago ang isang lunsod na nakatayo sa ibabaw ng bundok. Hindi rin sinisindihan ang ilawan upang ilagay sa ilalim ng takalan, kundi sa ibabaw ng talagang patungan; at nagbibigay-liwanag sa lahat ng nangasa bahay. Lumiwanag na gayon ang inyong ilaw sa harap ng mga tao; upang mangakita nila ang inyong mabubuting gawa, at kanilang luwalhatiin ang inyong Ama na nasa langit."
Mga kapatid, ang ating buhay ay isang bukas na patotoo. Ang mundo ay patuloy na nagmamasid sa atin, naghahanap ng patunay na totoo ang ating pananampalataya kay Hesus. Kung tayo ay tunay ngang nakakilala sa Kanya, ang ating buhay ay magiging tulad ng liwanag na kitang-kita ng mga tao sa ating paligid. Hindi na tayo kailangang magpaliwanag ng mahaba tungkol sa ating paniniwala, sapagkat ang ating mga gawa na mismo ang siyang magpapaliwanag kung sino si Kristo sa ating buhay.
Ang nakakalungkot, marami pa rin sa atin ang tila naglalakad sa "gray area" ng buhay. Ibig sabihin, kung minsan ay malinaw na Kristiyano ang kilos natin, ngunit may mga pagkakataon ding tila nalilimutan natin na tayo ay mga tagasunod ni Kristo. Subalit sinabi ng Panginoon sa Juan 8:12, "Ako ang ilaw ng sanlibutan: ang sumusunod sa akin ay hindi lalakad sa kadiliman, kundi magkakaroon ng ilaw ng kabuhayan." Ang tunay na Kristiyano ay hindi maaaring manatili sa gitna; siya ay kailangang mamili—liwanag o dilim, kay Kristo o sa mundo.
Bilang mga tunay na tagasunod ni Hesus, mahalagang maintindihan natin na ang ating kilos, salita, at pakikitungo sa kapwa ay may malaking epekto sa iba. Maaaring hindi natin namamalayan, ngunit ang simpleng kabaitan, pagpapakumbaba, at tunay na malasakit na ating ipinapakita sa kapwa ay nagiging paraan upang ang liwanag ni Kristo ay umabot at makita ng iba. Sa kabilang banda naman, ang ating pagiging negatibo, mapanira, o madamot ay maaaring maging sanhi upang ang liwanag ng Panginoon ay matakpan at hindi makita ng iba.
Kaya't tanungin natin ang ating sarili ngayon: ang buhay ba natin ay patuloy na nagpapahayag ng liwanag ni Kristo? Sa tahanan, opisina, paaralan, o saan mang lugar tayo naroon, nakikita ba ang malinaw na ebidensya na si Kristo ang naghari sa ating puso? Kung tunay na kilala natin Siya, hindi natin matitiis na ang buhay natin ay manatili sa dilim. Hindi natin matitiis na manatili sa kasalanan at kamunduhan. Ang presensya ng Panginoon ay magdadala ng malinaw na pagbabago na hindi lamang makikita kundi mararamdaman din ng mga tao sa ating paligid.
Pansinin natin ang sinabi ni Apostol Pablo sa Efeso 5:8-10, "Sapagkat noong una kayo'y kadiliman, ngunit ngayon kayo'y kaliwanagan sa Panginoon: magsilakad kayong gaya ng mga anak ng kaliwanagan (Sapagkat ang bunga ng kaliwanagan ay nabubuo ng kabutihan at katuwiran at katotohanan), na inyong pinatutunayan kung ano ang kalugod-lugod sa Panginoon." Napakalinaw ng paalala ni Pablo. Ang ating pagkatao ay dapat nagpapakita ng mga bunga ng kaliwanagan—kabutihan, katuwiran, at katotohanan.
Tayo ba ay handang mamuhay nang malinaw para kay Kristo, kahit may kapalit na sakripisyo o hirap? Marahil may mga kaibigan tayong mawawala, o mga oportunidad na hindi natin makukuha, ngunit ang kapalit naman nito ay ang kaligayahan at kapayapaan na nagmumula sa pagsunod sa Panginoon. Ang tunay na pagkakilala kay Kristo ay nangangahulugan ng pagiging handa nating isuko ang mga bagay na hindi nagpapahayag ng Kanyang liwanag.
Huwag nating kalimutan na ang mundo ay nangangailangan ng liwanag. Maraming tao ngayon ang namumuhay sa dilim ng kasalanan, kawalang pag-asa, depresyon, galit, at kalungkutan. Tayo na mga nakakilala kay Kristo ay binigyan ng napakahalagang papel na maging tagapagdala ng liwanag sa mundong ito. Ngunit ito ay magiging posible lamang kung tayo ay tunay ngang nabubuhay bilang mga anak ng liwanag.
Habang tayo ay nagtatapos sa ating pag-aaral na ito, nais kong hamunin ang bawat isa: maging totoo tayo sa ating pananampalataya. Hindi sapat ang salita lamang; hindi sapat ang simpleng pag-angkin na tayo ay Kristiyano. Kailangang ang ating buhay ay nagpapakita ng malinaw na ebidensya na si Kristo ang naghahari sa ating mga puso. Kailangang makita ang liwanag ng Panginoon sa ating araw-araw na kilos at pamumuhay.
At kung sakaling makita natin na may mga bahagi pa rin ng ating buhay na hindi nagpapakita ng liwanag ni Kristo, ngayon ang tamang panahon upang muling manumbalik sa Panginoon, humingi ng tawad, at hingin ang Kanyang biyaya upang tayo ay tuluyang makalakad nang malinaw sa liwanag. Sa ganitong paraan, masasabi nating tunay nga nating kilala ang Panginoon—sapagkat ang ating buhay ay patuloy na nagpapahayag ng Kanyang dakilang liwanag.
