1 Juan 1:5–2:2
Panimula:
Isa sa mga karaniwang batikos na ibinabato laban sa mga Kristiyano ay ito: "Mga mapagkunwari kayo!" At sa totoo lang, sa maraming pagkakataon, tila ito’y may bahagyang katotohanan. Sa ating mga pagkukulang, sa mga sandaling hindi natin naipapamuhay ang ating ipinapahayag, minsan tayong mga Kristiyano ay nagiging kontradiksyon sa ating sariling pananampalataya.
Ngunit higit pa rito, minsan tayo mismo ang nakakaalam sa ating sariling pagkukunwari. Sa loob ng ating isipan, sa mga oras na tayo'y nag-iisa, alam nating hindi laging totoo ang ating ipinapakita sa iba. May mga bahagi ng ating buhay na pinipili nating itago, pinipilit nating itama sa pamamagitan ng panlabas na anyo ngunit hindi tunay na nababago sa puso.
Subalit sa kabila ng lahat ng ito, mayroong paanyaya ang Salita ng Diyos. Isang paanyaya na hindi upang tayo’y husgahan lamang, kundi upang tayo’y anyayahang lumapit sa liwanag. Sa 1 Juan 1:5–2:2, tinatawag tayo ng Diyos—lahat ng mapagkunwari—upang alisin ang ating mga maskara, harapin ang katotohanan, at lumakad sa liwanag.
Hindi ito sermon para lang sa mga makasalanang nasa labas ng simbahan. Ito ay para sa atin—para sa akin, at para sa iyo—na nagnanais na mapabilang sa Kanyang pamilya, ngunit kinikilala rin ang ating mga sariling kahinaan.
Kaya sa araw na ito, hayaan mong ang Salita ng Diyos ay magsilbing salamin na magpapakita ng katotohanan sa iyong puso. At higit sa lahat, hayaan mong ang biyaya ni Cristo ang mag-udyok sa iyo upang lumakad hindi sa kadiliman ng pagkukunwari, kundi sa liwanag ng Kanyang katotohanan.
I. Ang Kalikasan ng Diyos at ang Kasinungalingan ng Pagkukunwari
1 Juan 1:5–6
*“This then is the message which we have heard of him, and declare unto you, that God is light, and in him is no darkness at all. If we say that we have fellowship with him, and walk in darkness, we lie, and do not the truth.” (1 John 1:5–6, KJV)
Sa simula pa lamang ng sulat ni Apostol Juan, malinaw ang kanyang deklarasyon: “God is light.” Hindi ito isang pilosopikal o poetikong pahayag lamang. Ito ay teolohikal na katotohanan na may direktang epekto sa ating espirituwal na pamumuhay. Kapag sinabi ng Bibliya na ang Diyos ay liwanag, ito ay nangangahulugan na Siya ay banal, dalisay, at walang anumang bahid ng kasamaan. Sa Kanya ay walang kahit kapiranggot na kadiliman—walang kasinungalingan, walang pandaraya, walang kasalanan. Siya ay lubos na matuwid sa lahat ng Kanyang mga gawa.
At dito nagsisimula ang panawagan sa mga mapagkunwari. Sinasabi ni Juan: “If we say that we have fellowship with Him, and walk in darkness, we lie, and do not the truth.” Napakasakit, ngunit napakatapat. Kapag tayo ay nagsasabing tayo'y may relasyon sa Diyos ngunit nananatili sa kadiliman ng kasalanan at pagkukunwari, tayo ay sinungaling. Hindi lang natin sinasabi ang kasinungalingan—tayo mismo ay nabubuhay sa kasinungalingan.
Ngunit paano natin malalaman kung tayo ay lumalakad sa kadiliman?
Maaaring ito ay nakikita sa ating paulit-ulit na pagsuway sa kalooban ng Diyos, kahit alam nating ito ay kasalanan. Maaaring ito ay sa ating mga tinatagong kasalanan na ayaw nating isuko sa Diyos. Maaaring ito ay sa pagkukunwari natin sa harap ng ibang tao—ipinapakita nating tayo ay banal at matuwid, ngunit sa ating puso, tayo ay malayo sa Kanya.
Ito ang mukha ng mapagkunwari—ang taong may dalawang anyo.
Isang anyo sa simbahan: masigasig, espiritwal, marunong magdasal, masunurin.
Isang anyo sa tahanan, sa trabaho, sa pribadong buhay: marahas, makamundo, malayo sa Espiritu ng Diyos.
Ang Diyos ay liwanag. At ang Kanyang presensya ay nagsusuri, naglalantad, at nagsusunog ng lahat ng hindi totoo. Hindi natin Siya maaaring lokohin. Hindi natin Siya maaaring kumbinsihin na tayo ay matuwid kung ang ating puso ay nasa kadiliman.
Life Application:
Tanungin mo ang sarili mo:
Ako ba ay pareho sa publiko at sa pribado?
May bahagi ba ng aking buhay na tinatago ko sa Diyos (na alam ko namang nakikita Niya)?
Sinasabi ko bang ako ay may "fellowship with God" ngunit pinipili kong manatili sa kasalanang ayaw kong bitawan?
Kung tayo'y tapat, ang sagot minsan ay “Oo.” At ito ang simula ng pagbabago—ang pagkilala na ako’y may itinatagong kadiliman, at kailangan ko ng liwanag ng Diyos.
Ang solusyon ay hindi pagtatago, kundi pagharap. Hindi natin kayang alisin ang kadiliman sa ating sarili. Ngunit kapag tayo ay lumapit sa Diyos, ang Kanyang liwanag ay hindi lamang naglalantad ng kasalanan—ito rin ay nagpapatawad, nagpapalinis, at nagpapalaya.
Reflection:
Ano ang bahagi ng iyong buhay na kailangan mong ilapit sa liwanag ng Diyos ngayong linggo?
Ano ang mga maskara na iyong kailangang hubarin upang maging totoo sa harap ng Diyos at sa iyong kapwa?
Huwag kang manatili sa kadiliman. Lumapit ka sa Diyos na Liwanag. Sapagkat sa Kanya, walang aninong natatago. At sa Kanyang liwanag, mayroong kapatawaran, pagbabago, at tunay na fellowship.
II. Ang Kahalagahan ng Pagtapat at Pagpapahayag ng Kasalanan
1 Juan 1:8–9
“If we say that we have no sin, we deceive ourselves, and the truth is not in us.
If we confess our sins, he is faithful and just to forgive us our sins, and to cleanse us from all unrighteousness.”
(1 John 1:8–9, KJV)
Isa ito sa pinakamalinaw at pinakamatibay na pahayag ng Bibliya tungkol sa kasalanan at kapatawaran. Sa mga talatang ito, si Apostol Juan ay nagpapakita ng kontrast—ang daan ng mapagkunwari at ang daan ng tapat. At dito ipinapakita kung paano natin tunay na mararanasan ang paglilinis mula sa kasalanan.
A. Ang Panganib ng Pagtanggi
Sabi ni Juan, “If we say that we have no sin, we deceive ourselves.”
Sa madaling salita, kapag sinasabi mong wala kang kasalanan, ang niloloko mo ay hindi ang Diyos—sarili mo ang iyong niloloko.
Ilan sa atin ang nakaranas nito?
May mga pagkakataong nahuli tayo sa maling gawa ngunit agad nating idinahilan, “Hindi naman ganun kalala yan.”
O kaya'y tinuturo natin ang iba, “Mas masama nga yung ginagawa nila kaysa sa akin!”
Minsan pa, binabaluktot natin ang katotohanan: “Ganito talaga ako, tanggapin na lang.”
Ang pagtanggi sa kasalanan ay parang pagtatakip sa sugat gamit ang basang tela—hindi ito gagaling, bagkus ay lalo lamang lalala.
Kapag pinilit nating ikubli ang ating kasalanan, tayo'y hindi lamang tumatanggi sa liwanag ng Diyos—tayo rin ay hindi tumatanggap ng Kanyang katotohanan.
“The truth is not in us.”
Ito ang marka ng mapagkunwari: pinipiling magsinungaling sa sarili kaysa magpakumbaba sa Diyos.
B. Ang Daan ng Pagpapalaya
Ngunit purihin ang Panginoon—may daan palabas.
“If we confess our sins…”
Ang salitang “confess” sa orihinal na Griyego ay homologeo—ibig sabihin ay “magsalita ng pareho,” o “magpahayag ng pagkakatulad.” Sa konteksto, ito ay ang pagsang-ayon sa Diyos na ang ating kasalanan ay kasalanan nga. Hindi ito pinapaliit, hindi ito dinadahilan, hindi ito itinatanggi.
Kapag tayo ay tapat sa Diyos—kapag inilantad natin ang ating mga kasalanan nang walang pagdadahilan—ano ang tugon ng Diyos?
“He is faithful and just to forgive us our sins…”
Mapagkakatiwalaan Siya. Makatarungan Siya. Hindi Siya pabagu-bago ng isip. Kapag tayo ay humarap sa Kanya sa pagsisisi, Siya'y laging handang magpatawad.
Hindi lang Niya tayo pinapatawad—tayo rin ay “cleansed from all unrighteousness.”
Hindi lamang Niya inaalis ang utang, kundi hinuhugasan Niya tayo mula sa dungis ng kasalanan.
C. Aplikasyon sa Araw-araw na Pamumuhay
Ang pagpapahayag ng kasalanan ay hindi isang beses lang na gawain sa buhay-Kristiyano. Ito ay araw-araw na disiplina.
Araw-araw tayong kinakalawang ng kahinaan, tukso, at pagkakamali.
Araw-araw tayong kailangang tumingin sa sarili, at sa liwanag ng Salita ng Diyos, magsabing, “Panginoon, linisin Mo ako.”
Napakahalaga na turuan natin ang ating sarili—at ang ating mga anak, kapatid, kaibigan—na ang buhay-Kristiyano ay hindi perpektong pamumuhay kundi tapat na pamumuhay. Tapat sa Diyos. Tapat sa sarili.
Reflection Questions:
1. May kasalanan ba sa buhay mo ngayon na itinatago mo at ayaw mong aminin?
2. Paano mo naisasabuhay ang regular na pagpapahayag ng kasalanan sa iyong panalangin?
3. May tinatawag ka bang “kahinaan” na sa totoo ay kasalanan na kailangan mong harapin?
Kapag tayo ay nagtapat, ang Diyos ay tapat.
At sa pagtanggap ng Kanyang kapatawaran, tayo'y pinalalaya hindi upang muling bumalik sa kasalanan, kundi upang lumakad sa liwanag.
Tunay na pagpapala ang makaranas ng isang pusong pinatawad, at isang kaluluwang pinalaya.
III. Ang Kakaibang Kalayaan ng Nagpapakatotoo
Sa ating pagtunghay sa sulat ni Apostol Juan, malinaw ang kanyang layunin: hindi upang tuluyang hatulan ang mga nagkukubli sa kasalanan, kundi upang anyayahan silang lumaya mula sa kasinungalingan at mapanlikhang maskara ng pagpapaimbabaw. Sa 1 Juan 1:9, kanyang sinabi:
> “If we confess our sins, he is faithful and just to forgive us our sins, and to cleanse us from all unrighteousness.” (1 John 1:9, KJV)
Ito ay isang paanyaya ng pag-asa: na bagaman tayo'y makasalanan, ang pagpapahayag ng ating kasalanan ay daan upang tayo ay lumaya at mapatawad. Ito ang tunay na kalayaan—hindi ang kalayaang magkasala, kundi ang kalayaang hindi na muling magkunwari.
1. Kalayaang Tanggalin ang Maskara
Ang hypocrite ay bihasang artista. Marunong magsuot ng maskara. Ngunit ang pagsusuot ng maskara ay nakakabagabag sa loob. Sa bawat pagharap sa tao, kailangang may pag-iingat, dahil baka mahuli, mabisto, o matuklasan ang tunay na pagkatao. Ngunit kapag tinanggal natin ang maskara sa harap ng Diyos, wala nang dapat itago, wala nang dapat ikahiya—sapagkat alam ng Diyos ang lahat.
> “Neither is there any creature that is not manifest in his sight: but all things are naked and opened unto the eyes of him with whom we have to do.” (Hebrews 4:13, KJV)
Sa pag-amin ng kasalanan, tayo ay lumalaya mula sa pabigat ng pagkukunwari. Hindi mo na kailangang magkunwaring laging matuwid, laging tama, at walang kapintasan. Ang pagpapakumbaba sa Diyos ay mas magaan kaysa sa pabigat ng pagpapanggap.
2. Kalayaang Tanggapin ang Pagtanggap ng Diyos
Napakahalaga ng sinabi ni Juan: “He is faithful and just to forgive us our sins.” Hindi niya sinabing, “He might forgive,” kundi “He is faithful.” Ibig sabihin, maasahan natin ang Diyos na tayo'y patatawarin kung tayo'y lalapit nang may pusong nagsisisi.
Ang pagsisisi ay hindi kahinaan, kundi daan patungo sa pagtanggap. Marami ang ayaw umamin ng kasalanan sapagkat takot silang hindi tanggapin ng Diyos o ng kapwa. Ngunit ang kabaligtaran ang totoo—ang Diyos ay naghihintay, handang tanggapin ang sino mang lalapit sa Kanya nang may tunay na pagsisisi.
> “The sacrifices of God are a broken spirit: a broken and a contrite heart, O God, thou wilt not despise.” (Psalm 51:17, KJV)
Sa Diyos, ang basag na puso ay hindi itinataboy—ito'y niyayakap.
3. Kalayaang Magsimula Muli
Hindi lang tayo pinapatawad—tayo rin ay nililinis.
> “And to cleanse us from all unrighteousness.” (1 John 1:9, KJV)
Ito ang kakaiba sa grasya ng Diyos: hindi lamang Siya nagpapatawad, kundi Siya rin ang nagbibigay-lakas upang iwan ang kasalanan at mamuhay sa katuwiran.
Kung tayo'y nagpapakatotoo, may bagong simula tayong mararanasan. Sa bawat pag-amin ng kasalanan ay may paanyaya sa bagong kabanata—isang kabanatang mas malapit sa Diyos, mas malaya sa kasalanan, at mas totoo sa paningin ng langit.
4. Kalayaang Mamuhay Nang Walang Pangamba
Ang namumuhay sa kasinungalingan ay laging kinakabahan—baka mahuli, baka mabuking, baka mapahiya. Ngunit ang nagpapakatotoo ay tahimik ang budhi.
> “Herein is our love made perfect, that we may have boldness in the day of judgment.” (1 John 4:17a, KJV)
Hindi natin kailangang mamuhay sa takot sa hatol, kung tayo'y nabubuhay sa liwanag. Sa tuwing tayo'y humihingi ng tawad, binibigyan tayo ng Diyos ng panibagong lakas, panibagong kapayapaan, at panibagong pagtitiwala na Siya'y kasama natin.
5. Kalayaang Magpatawad at Magpatawad Muli
Ang isang taong tumanggap ng tunay na kapatawaran mula sa Diyos ay hindi mahirap magpatawad ng kapwa. Bakit? Sapagkat siya'y laging nagpapaalala sa sarili na siya rin ay pinatawad.
> “And be ye kind one to another, tenderhearted, forgiving one another, even as God for Christ's sake hath forgiven you.” (Ephesians 4:32, KJV)
Ang nagpapakatotoo ay hindi perpekto, ngunit siya ay totoo sa Diyos, totoo sa sarili, at totoo sa kapwa. At sa kanyang pagpapakatotoo, natatagpuan niya ang kalayaang hindi kayang ibigay ng mundo.
IV. Ang Katapatan ni Cristo ang Ating Pag-asa
Sa harap ng ating kahinaan, paulit-ulit na pagkukulang, at paminsan-minsan nating pagbabalik sa “maskara” ng pagpapaimbabaw, isang dakilang katotohanan ang nagbibigay sa atin ng pag-asa: Ang ating Panginoong Jesu-Cristo ay matapat. Siya ang ating Tagapamagitan, ang ating Tagapagtanggol, ang ating Tagapagligtas.
> “My little children, these things write I unto you, that ye sin not. And if any man sin, we have an advocate with the Father, Jesus Christ the righteous: And he is the propitiation for our sins: and not for ours only, but also for the sins of the whole world.”
—1 John 2:1–2, KJV
Hindi dito nagtatapos ang mensahe ni Juan sa pag-amin ng ating pagkakasala. Hindi niya tayo iiwan sa gitna ng pagkakabunyag ng ating mga kasalanan. Bagkus, ipinapakilala niya si Jesus bilang ating Advocate—ang ating Tagapamagitan sa Ama.
1. May Tagapagtanggol Tayo sa Langit
Kung paanong ang isang akusado sa korte ay may abogado na tumatayo at nagsasabi, “I will defend this person,” ganoon din ang ginagawa ni Cristo para sa atin.
Hindi ba’t napakagandang isipin? Sa bawat pag-amin natin ng ating kasalanan, si Jesus ay tumatayo sa harapan ng Ama at nagsasabing,
"Ama, ako ang namatay para sa kanyang kasalanan. Siya ay lumapit nang may pagsisisi. Ako ang kanyang Tagapagtanggol. Pinatawad ko siya."
Hindi natin kailangang husgahan ang sarili natin nang paulit-ulit. Hindi rin tayo dapat manatiling bihag ng guilt at kahihiyan. May Tagapagtanggol tayo sa langit.
2. Si Jesus ang Katwiran na Hindi Natin Kayang Abutin
Ang tawag kay Cristo dito ay “Jesus Christ the righteous.” Tayo? Hindi tayo righteous sa ating sarili. Kahit anong pakitang-tao, kahit anong religiosong gawi, hindi natin kayang abutin ang pamantayan ng kabanalan ng Diyos.
> “As it is written, There is none righteous, no, not one.”
—Romans 3:10, KJV
Kaya’t ang righteousness ni Cristo ang ating inaangkin. Hindi tayo nagtatapang-tapangan sa harapan ng Diyos. Tumayo tayong may kababaang-loob, ngunit may pagtitiwala—hindi sa sarili, kundi sa katuwiran ni Cristo.
3. Ang Kanyang Sakripisyo ang Kapalit ng Ating Kaparusahan
Sinabi ni Juan: “He is the propitiation for our sins…”
Ang salitang propitiation ay nangangahulugang isang handog upang pawiin ang galit. Sa ating kasalanan, karapat-dapat tayong maparusahan. Ngunit sa pamamagitan ng kamatayan ni Cristo, napawi ang poot ng Diyos. Ang katarungan ng Diyos ay nasiyahan dahil ang parusa ay inako ni Cristo.
Hindi lang basta pinatawad. Binayaran ni Cristo ang kabuuan ng ating utang sa Diyos. Hindi ito mumurahing biyaya. Ito ay biyayang may kabayaran—ang kanyang dugo, ang kanyang buhay.
> “But God commendeth his love toward us, in that, while we were yet sinners, Christ died for us.”
—Romans 5:8, KJV
4. Hindi Lang Para sa Atin, Kundi Para sa Buong Sanlibutan
Ang sakripisyo ni Cristo ay sapat para sa lahat ng tao. Walang kasalanang sobra-sobra na hindi kayang linisin ng dugo ni Jesus. Walang makasalanang masyadong malalim ang nilubog sa kasalanan na hindi kayang abutin ng biyaya ng Diyos.
Kung ikaw ay nahihirapan lumapit sa Diyos dahil sa pakiramdam mong ikaw ay “hindi karapat-dapat,” tandaan mong hindi kailanman magiging karapat-dapat ang tao.
Ngunit ang sakripisyo ni Cristo ang bumubuo sa kakulangan natin.
> “For whosoever shall call upon the name of the Lord shall be saved.”
—Romans 10:13, KJV
5. Huwag Kang Tumigil sa Pagsuko, Pag-amin, at Pagtitiwala
Ang layunin ni Juan sa pagsulat ng sulat na ito ay hindi upang tayo’y lumubog sa guilt, kundi upang lumakad tayo sa pagtalikod sa kasalanan. Kaya’t sinabi niya, “I write these things unto you that ye sin not.”
Pero dahil alam ng Diyos na tayo’y mahina, may pangako Siya ng tagapamagitan sa bawat pagbagsak.
Kapag ikaw ay nadapa, bumangon ka. Kapag ikaw ay nagkamali, aminin mo ito sa Diyos. Kapag nakaramdam ka ng kahihiyan, magpatuloy ka pa rin sa paglapit. Dahil ang dugo ni Jesus ay nananatiling dalisay, at ang kanyang pagtatanggol sa iyo ay laging buo.
Konklusyon: Isang Panawagan ng Katapatan at Pagpapakumbaba
Sa pagtatapos ng mensaheng ito, muling bumabalik sa ating puso ang matinding paalala mula sa Salita ng Diyos—“God is light, and in him is no darkness at all” (1 John 1:5, KJV). Ipinahayag ng liwanag ng Diyos ang lahat ng nasa ating puso—mga kasalanang itinatago, mga kahinaan na ayaw nating aminin, at mga pagkukunwaring pilit nating nilalaro.
Ang panawagan ng mensaheng ito ay malinaw:
> Tama na ang pagtatago. Tama na ang pagpapanggap. Tama na ang maskara.
Ang liwanag ni Cristo ay hindi upang tayo’y tuluyang hatulan at pabayaan sa kahihiyan. Ang liwanag na iyon ay upang tayo’y mapalaya—sa pagkukunwari, sa kasalanan, at sa espiritwal na pagkalito.
Ang tanong ay: Lalapit ka ba sa liwanag? O magtatago ka pa rin sa likod ng maskara?
Ang Kristiyanismo ay hindi buhay na perpekto—ito ay buhay na totoo. Buhay na bukas sa pagkakamali, ngunit handang aminin ang kasalanan at lumakad sa biyaya ng Diyos.
Sa panahon ngayon kung saan ang mundo ay puno ng huwad at pekeng larawan, tawagin natin ang ating sarili sa isang matapat na pamumuhay. Tayong mga tinubos ni Cristo ay hindi dapat natatakot na umamin ng ating kahinaan. Sa halip, ito ay ating itinatapat dahil alam nating may Tagapamagitan tayo—si Jesu-Cristo na matuwid.
> “If we confess our sins, he is faithful and just to forgive us our sins, and to cleanse us from all unrighteousness.”
—1 John 1:9, KJV
Panalangin
Aming Amang nasa Langit, Kami po ay lumalapit sa Inyong presensya na may pagpapakumbaba. Salamat po sa liwanag ng Iyong katotohanan—liwanag na nagsisiwalat ng kasalanan, ngunit nagbibigay din ng pag-asa. Salamat po na kahit kami ay madalas mahulog sa pagkakasala, mayroon kaming Tagapamagitan—si Jesu-Cristo na Matuwid. Panginoon, alisin Niyo po ang mga maskara ng pagpapaimbabaw sa aming buhay. Turuan Niyo kaming magpakatotoo sa Inyo at sa aming kapwa. Bigyan Niyo kami ng lakas na tumayo sa liwanag, kahit ito’y masakit at nakakahiya—sapagkat doon po namin nararanasan ang tunay na kapatawaran. Panginoon, dalangin ko rin po ang bawat isa sa amin—nawa’y hindi namin abusuhin ang Iyong biyaya, kundi ito’y aming ikabuhay araw-araw. Tulungan Niyo po kami na maging tapat sa Inyo, at huwag naming hayaang ang aming Kristiyanong pananampalataya ay maging isang palabas lamang, kundi maging buhay na totoo, banal, at kalugod-lugod sa Inyo. Salamat po sa mensahe at paalalang ito. Sa pangalan ni Jesus, na aming Tagapamagitan at Tagapagligtas, ito po ang aming panalangin. Amen.
