Teksto: 1 John 1:1–4 (KJV)
Tema: Ang Katiyakan ng Buhay na Walang Hanggan sa Pamamagitan ng Apostolikong Patotoo
📖 Introduksyon sa Aklat ng 1 John
Ang unang sulat ni Juan ay isinulat ng apostol Juan—ang minamahal na alagad ni Jesus, ang sumulat din ng Ebanghelyo ni Juan at ng aklat ng Pahayag. Isinulat ito bandang 85–95 AD, sa huling bahagi ng buhay ni Juan, sa panahon kung kailan ang maraming apostol ay pumanaw na.
Ang layunin ng sulat na ito ay pastoral—upang palakasin ang loob ng mga mananampalataya sa gitna ng matinding pag-uusig, lumalaganap na huwad na katuruan, at kulturang nagtutulak ng kompromiso. Sa pamamagitan ng sulat na ito, nilinaw ni Juan ang katiyakan ng kaligtasan, katotohanan ng pagka-Diyos ni Cristo, at ang buhay ng tunay na Kristiyano bilang bunga ng pananampalataya.
Ang tema ng sulat ay malinaw: “That ye may know that ye have eternal life.” (1 John 5:13, KJV)
Tinuturo nito na ang tunay na buhay sa pananampalataya ay hindi lihim o haka-haka, kundi isang katiyakang ibinubunga ng pananampalataya sa tunay na Anak ng Diyos—si Jesus Cristo.
Panimula: Ang Huling Natitirang Saksi
Sa mga huling dekada ng unang siglo—marahil sa pagitan ng AD 80 hanggang 95—isang matandang alagad ng Panginoon ang naupo upang isulat ang isang mahalagang sulat. Siya ay si Apostol Juan. Isa siya sa mga orihinal na labindalawang disipulo. Kapatid siya ni Santiago, at tinawag na “ang alagad na minamahal ni Jesus.” Siya rin ang sumulat ng Ebanghelyo ni Juan, ng Pahayag, at ng tatlong epistola—1, 2, at 3 Juan.
Ngunit nang mga panahon na ito, karamihan sa mga alagad ay pumanaw na. Si Pablo ay pinugutan ng ulo sa Roma. Si Pedro ay ipinako nang patiwarik. Ngunit si Juan ay nananatili, buhay, tumatanda, at naninindigan sa gitna ng lumalaganap na apostasya, pag-uusig, at maling aral. At habang ang maraming simbahan ay nagkakagulo, habang ang mga Kristiyano ay pinipilit na tumalikod o manahimik, si Juan ay hindi nag-atubiling sumulat.
Hindi lamang ito liham. Isa itong paalala ng katotohanan, isang pagtutuwid sa naliligaw, at higit sa lahat, isang pagpapatibay sa mga tunay na mananampalataya na sila’y may katiyakang buhay na walang hanggan.
At paano niya ito sinimulan?
Hindi sa pagbati, hindi sa paligoy-ligoy na kwento—kundi sa matibay at personal na patotoo.
“That which was from the beginning, which we have heard, which we have seen with our eyes, which we have looked upon, and our hands have handled, of the Word of life;”
– 1 John 1:1 (KJV)
Ang Patotoo ng Isang Tunay na Saksi (1 John 1:1–2)
Sa panahon na laganap ang mga huwad na guro—mga taong nagtuturo ng iba’t ibang aral na hindi naaayon sa turo ng mga apostol—mahalagang tandaan kung sino ang may karapatang magsalita. Kaya’t agad sa simula, idiniin ni Juan ang kanyang personal na patotoo.
“Which we have heard … seen with our eyes … looked upon … our hands have handled.”
– 1 John 1:1 (KJV)
Ito ang patotoo ng isang ear-witness, eye-witness, thinking-witness, at experience-witness.
a. “Which we have heard” – Ang Pakikinig ng Isang Alagad
Hindi kwento-kwento lamang ang sinasabi ni Juan. Hindi siya nagsasalita batay sa tsismis o kuro-kuro ng iba. Siya mismo ang nakarinig sa mga salita ng Panginoon.
Sa bawat talinghaga, sa bawat pangaral, sa bawat pagtatama, sa bawat panalangin—narinig ito ni Juan. Isipin nating naroon siya sa Bundok ng Pagbabagong-Anyo, sa itaas ng Silid, sa Kalbaryo. Narinig niya ang mga sigaw, ang mga daing, at ang huling salita ni Cristo sa krus.
Hindi ba’t napakahalaga nito sa atin? Kapag tayo’y dumaranas ng pangungutya o pagdududa sa ating pananampalataya, tandaan natin: ang ating pananampalataya ay nakasalig sa isang taong narinig mismo ang Anak ng Diyos.
b. “Which we have seen with our eyes” – Ang Nakita ng Matang Apostol
Si Juan ay hindi lamang tagapakinig; siya rin ay nakakita. Sa kanyang mga mata nakita niya kung paanong pinalakad ni Jesus ang pilay, kung paano pinalayas ang mga demonyo, kung paanong binuhay ang patay. Nakita niya ang Poon na umiiyak sa puntod ni Lazaro, at ang Mesiyas na naglakad sa ibabaw ng tubig. Ito’y mahalaga. Sa panahon na maraming “vision” at “revelation” na sinasabing mula sa Diyos, si Juan ay nagpapaalala: kami ang tunay na saksi.
c. “Which we have looked upon” – Ang Pagmuni-muni ng Isang Disipulo
May pagkakaiba ang “nakakita” at “tumitig.” Ang titig ay pagbubulay.
Ito’y hindi lang basta pagmasid—ito’y pagkilala. Ang pagtingin ni Juan kay Jesus ay lumagpas sa pisikal. Sa kanyang puso at isipan, kinilala niya si Jesus bilang Anak ng Diyos. Sa katunayan, sa kanyang Ebanghelyo isinulat niya:
“And the Word was made flesh, and dwelt among us, (and we beheld his glory…)”
– John 1:14 (KJV)
Ang paningin ni Juan ay naging pagkilala sa pagka-Diyos ni Cristo.
d. “Our hands have handled” – Ang Paghipo ng Buhay na Salita
Ang Kanyang mga kamay ay nahipo ang mismong katawan ni Cristo. Mula sa Huling Hapunan kung saan siya’y nakahilig sa dibdib ni Jesus, hanggang sa pagkakataong nakita niyang si Tomas ay inanyayahang humipo sa sugat ng Panginoon.
Ito’y nagpapatotoo sa inkarnasyon ng Anak ng Diyos—na Siya’y totoo, pisikal, nahipo, at namuhay sa gitna natin.
e. “Of the Word of life … the life was manifested” – Ang Buhay na Walang Hanggan ay Pumarito
Hindi lamang ito tungkol sa pisikal na presensya. Ang nakita ni Juan ay ang pagpapakita ng mismong Buhay na walang hanggan. Si Jesus ay hindi lamang nagturo tungkol sa buhay na walang hanggan. Siya mismo ang Buhay.
“Jesus saith unto him, I am the way, the truth, and the life…”
– John 14:6 (KJV)
Kaya’t ang patotoo ni Juan ay hindi lamang makasaysayan. Ito’y espiritwal. Ang kanyang karanasan kay Cristo ay nagbibigay sa atin ng matibay na batayan ng ating pananampalataya.
Ang Layunin ng Patotoo – Pakikisama sa Diyos at sa Kapwa (1 John 1:3)
Pagkatapos itaguyod ni Juan ang kanyang awtoridad bilang isang tunay na saksi—isang nakarinig, nakakita, tumitig, at humipo kay Cristo—ipinahayag niya bakit niya isinusulat ang mga ito. Hindi ito upang magyabang sa kanyang mga karanasan, kundi upang anyayahan tayo sa isang matibay na espiritwal na relasyon.
"That which we have seen and heard declare we unto you, that ye also may have fellowship with us: and truly our fellowship is with the Father, and with his Son Jesus Christ."
—1 John 1:3 (KJV)
a. Isang Paanyaya sa Pakikisama
Ang salitang “fellowship” ay mula sa Griyegong koinonia, na nangangahulugang malalim at makabuluhang ugnayan. Hindi ito simpleng pakikisama sa pamamagitan ng pagkain o pag-uusap lamang. Ang tunay na koinonia ay pagbabahaginan ng buhay, pananampalataya, layunin, at pag-ibig. Ang sinumang tumatanggap sa patotoo ni Juan tungkol kay Cristo ay iniimbitahan na makibahagi sa kaparehong buhay na mayroon sila bilang mga alagad ng Panginoon.
b. Pakikisama sa mga Apostol at mga Mananampalataya
Sabi ni Juan, “that ye also may have fellowship with us.” Ibig sabihin, ang pagtanggap natin sa kanilang patotoo ay nagsasanib sa atin sa tunay na simbahan—ang iglesya na binuo ng mga apostol sa ilalim ng Panginoon. Tayo ay nagiging kabahagi sa parehong pananampalataya, parehong Ebanghelyo, at parehong buhay espiritwal.
Tunay na Kristiyanismo ay hindi pamumuhay na hiwalay. Ito’y pamumuhay na kasama ang katawan ni Cristo—ang iglesia. Ang kalayaan sa pananampalataya ay hindi nangangahulugang hiwalay sa katawan, kundi bahagi ng katawan na tumutugon sa layunin ng Panginoon.
c. Pakikisama sa Diyos Ama
Ngunit higit sa ugnayan sa mga mananampalataya, sinabi ni Juan, “truly our fellowship is with the Father.” Ito ang pinakaugat ng ating pananampalataya—ang makipag-isa sa Diyos Ama. Ito’y hindi lamang paniniwala sa Diyos, kundi relasyon sa Diyos. Marami ang naniniwala sa Diyos, ngunit kakaunti ang may tunay na pakikisama sa Kanya.
Paano magkakaroon ng tunay na pakikisama sa Ama? Sa pamamagitan lamang ng Anak. Kaya’t isinunod ni Juan…
d. Pakikisama kay Jesu-Cristo na Anak ng Diyos
“…and with his Son Jesus Christ.” Ang tanging daan upang makalapit sa Ama ay sa pamamagitan ng Anak.
“Jesus saith unto him, I am the way, the truth, and the life: no man cometh unto the Father, but by me.”
—John 14:6 (KJV)
Hindi sapat na basta makisama sa simbahan. Hindi sapat na makisama sa mga relihiyoso. Dapat tayong makipag-isa kay Cristo. At sa ating paglapit sa Kanya, ang kagalakan ng kaligtasan ay ipinagkakaloob sa atin.
e. Ang Pakikisama ay Batayan ng Kaligtasan
Sa konteksto ng unang siglo, maraming nagpapakilalang Kristiyano pero hiwalay sa apostolikong aral. Kaya’t sinabi ni Juan, ang tunay na pakikisama ay nakaugat sa tamang pananampalataya sa tunay na Cristo.
Kung walang tamang aral, walang tunay na pakikisama. At kung walang pakikisama, walang tunay na buhay espiritwal. Kaya napakahalaga na manindigan tayo sa katotohanan, upang manatili ang ating pakikisama—una, sa Diyos, at pangalawa, sa bawat isa.
f. Sa Panahon ng Kalituhan, Pakikisama ang Tanda ng Katapatan
Sa panahon natin, laganap ang pag-iisa sa pananampalataya. Maraming umaalis sa simbahan, nagpapakabihasa sa internet theology, at humihiwalay sa mga guro ng Salita ng Diyos. Ngunit ang tunay na anak ng Diyos ay naghahanap ng pakikisama sa liwanag at sa katotohanan.
“If we walk in the light, as he is in the light, we have fellowship one with another…”
—1 John 1:7 (KJV)
g. Ang Pakikisama ay May Gantimpala
Ang tunay na pakikisama ay nagbubunga ng kagalakan, pagtutulungan, at pagtibay ng pananampalataya. Sa gitna ng pagsubok, alam nating hindi tayo nag-iisa. Mayroong katawan ng mananampalataya na sumusuporta, umaalalay, at naglalakbay kasama natin patungo sa walang hanggan.
h. Ang Pakikisama ay Panangga sa Kasinungalingan
Sa gitna ng pagkalat ng maling aral, ang pakikisama sa tunay na simbahan at sa tunay na Ebanghelyo ay panangga sa panlilinlang. Hindi tayo madaling madaya kapag tayo ay nakaugat sa Salita at may kasamang mga kapatid na totoo sa pananampalataya.
i. Ang Pakikisama ay Pagpapahayag ng Tunay na Buhay
Kapag tayo ay may pakikisama sa Diyos at sa kapwa mananampalataya, nagsisimula tayong mamuhay sa liwanag. Ang ating buhay ay sumasalamin sa katotohanan na si Cristo ay nasa atin. Ito ay isang patunay ng ating kaligtasan.
j. Paanyaya sa Pagpapalalim ng Ugnayan
Kapatid, ikaw ba ay may pakikisama sa Diyos sa pamamagitan ni Cristo? Ikaw ba ay bahagi ng katawan ni Cristo? O ikaw ba ay nakakaramdam ng espiritwal na pag-iisa? Ang paanyaya ni Juan ay malinaw: tanggapin mo ang patotoo ng Salita ng Buhay, at makakamit mo ang pakikisama sa Diyos at sa Kanyang mga anak.
Ang Kagalakan ng Katotohanan – Kumpletong Kagalakan sa Gitna ng Krisis (1 John 1:4)
"And these things write we unto you, that your joy may be full."
—1 John 1:4 (KJV)
Matapos itaguyod ni Juan ang kanyang pagiging saksi at ipahayag ang layunin ng kanyang pagsusulat—upang magkaroon tayo ng pakikisama sa Diyos at sa isa’t isa—ipinaabot niya ngayon ang isa pang mahalagang layunin: upang ang ating kagalakan ay maging ganap.
Sa panahon ng kaguluhan, kalituhan, at kahirapan, mahalagang malaman na ang tunay na kagalakan ay matatagpuan lamang sa katotohanan ng Salita ng Diyos. Hindi ito isang kagalakang nakabatay sa damdamin o sa panlabas na kalagayan, kundi isang malalim na kagalakang nakaugat sa kaalaman na tayo ay ligtas, mahal ng Diyos, at may walang hanggang buhay.
a. Ang Katotohanan ay Pinagmumulan ng Kagalakan
Hindi lahat ng kagalakan ay totoo. Maraming tao ang masaya sa kasalanan. Marami ang natutuwa sa pansamantalang aliw ng mundo. Ngunit ang mga ito ay hindi nagdudulot ng kumpletong kagalakan, kundi pansamantalang aliw na susundan ng lungkot at kapahamakan.
Ang kagalakang sinasabi ni Juan ay nakaugat sa katotohanan—ang katotohanang si Cristo ay Buhay, Siya ang Anak ng Diyos, at sa pamamagitan Niya ay mayroon tayong pakikisama sa Diyos Ama. Ang katotohanang ito ay hindi nagbabago at hindi nakadepende sa sitwasyon ng buhay. Ito’y nagbibigay ng kapanatagan at tuwa na hindi maibibigay ng mundo.
b. Ang Kagalakan ay Bunga ng Pagpapahayag ng Katotohanan
Mapapansin natin na sinabi ni Juan, "these things write we unto you..." — ang mismong pagsusulat at pagbabahagi ng Ebanghelyo ay nagbubunga ng kagalakan. Hindi lang ito kagalakan ng tumatanggap, kundi kagalakan ng nagbabahagi. Kapag isinasabuhay natin at ibinabahagi ang Salita ng Diyos, nararanasan natin ang tunay na kasiyahan mula sa Diyos.
Hindi ba’t ganito rin ang sinabi ni David?
"Restore unto me the joy of thy salvation..."
—Psalm 51:12 (KJV)
Ang kagalakan ay dumarating kapag tayo ay nasa kalinisan, nasa katotohanan, at sa tamang ugnayan sa Diyos.
c. Kagalakan sa Kabila ng Pag-uusig
Tandaan natin ang konteksto ng sulat ni Juan—ito ay isinulat sa gitna ng matinding persekusyon, kompromiso, at maling turo. Ngunit sa halip na sulatan sila para takutin o parusahan, si Juan ay sumusulat upang sila’y magalak.
Bakit?
Sapagkat ang kagalakan ng kaligtasan ay hindi nakabase sa kaginhawahan ng buhay, kundi sa katotohanang si Cristo ay nasa atin. Kahit ang katawan ay pinahihirapan, ang kaluluwa ay maaaring magalak sa pag-asang taglay natin kay Cristo.
d. Ang Kagalakan ng Kaligtasan ay Kumpleto
Ang salitang "full" ay nangangahulugang puno, ganap, at lubos. Hindi ito kalahating kagalakan. Ito ay kagalakang hindi nauubos, hindi naapektuhan ng sakit, problema, o kabiguan sa buhay. Ito ay kagalakang nagmumula sa katiyakan na tayo ay kabilang sa Diyos.
"Rejoice not that the spirits are subject unto you; but rather rejoice, because your names are written in heaven."
—Luke 10:20 (KJV)
Ito ang kagalakan na ipinapaalala sa atin ni Juan. Ang ating pangalan ay nakasulat sa Aklat ng Buhay, at walang makakapag-alis nito!
e. Kagalakan na Nananatili
Ang kagalakang ito ay hindi pansamantala. Ito ay hindi kagaya ng tuwang hatid ng promotions, bagong gamit, o tagumpay sa mundo. Ang kagalakang mula kay Cristo ay nananatili sa gitna ng pagsubok at kahirapan.
"These things have I spoken unto you, that my joy might remain in you, and that your joy might be full."
—John 15:11 (KJV)
Si Cristo ang nagpapalalim ng ating kagalakan. Hindi emosyon lamang, kundi bunga ng pananampalataya.
f. Kagalakan bilang Panangga sa Kasinungalingan
Sa panahon ng espiritwal na kaguluhan, ang kagalakan sa katotohanan ay nagpapatatag sa atin laban sa panghihina ng loob. Kapag ang puso ng isang Kristiyano ay puno ng galak sa katotohanan ng Diyos, hindi siya madaling madaya, hindi siya madaling sumuko.
Ito ang dahilan kung bakit si Satanas ay patuloy na tinatarget ang ating kagalakan—sapagkat alam niyang kapag ang isang Kristiyano ay masaya sa Panginoon, siya ay matibay, masigasig, at mapagtagumpay.
g. Kagalakan na Lalong Tumitibay sa Paglilingkod
Ang tunay na galak sa puso ay nagiging gatong sa tapat na paglilingkod. Kapag tayo ay punong-puno ng katuwaang espiritwal, tayo ay kusang-loob na maglilingkod, magbabahagi ng Ebanghelyo, at magpupuri sa Diyos.
h. Kagalakan na Hindi Maaaring Nakawin
Hindi ito kagalakang maaring nakawin ng mundong ito. Kahit mawalan ka ng ari-arian, kaibigan, o maging kalusugan, hindi mawawala ang kagalakan mo sa Panginoon. Ito ang uri ng galak na tanging anak ng Diyos ang may taglay.
"The joy of the Lord is your strength."
—Nehemiah 8:10 (KJV)
i. Kagalakan na Nag-uudyok ng Pag-asa
Ang galak na ito ay nagbibigay kapanatagan para sa kinabukasan. Kahit ano pa ang mangyari, ang Kristiyano ay may katiyakang ligtas siya, at dahil dito siya ay nananabik at umaasang makakasama ang Panginoon sa walang hanggan.
j. Paanyaya sa Kumpletong Kagalakan
Kapatid, ikaw ba ay nagagalak sa katotohanan ng Salita ng Diyos? O ang puso mo ay puno ng pag-aalinlangan, lungkot, at pagod? Iniaalok ni Juan, sa pamamagitan ng Espiritu ng Diyos, ang kumpletong kagalakan—isang kagalakang hindi kayang ibigay ng mundo, ngunit hindi rin kayang kunin ng mundo. Ang tanong: Tinatanggap mo ba ito?
Ang Likas na Katapatan ng Ating Patotoo – Mula kay Cristo, Mula sa Simula (1 John 1:1-4)
"That which was from the beginning, which we have heard, which we have seen with our eyes, which we have looked upon, and our hands have handled, of the Word of life;"
—1 John 1:1 (KJV)
Matapos ipahayag ni Apostol Juan ang kanyang layunin—ang pakikisama at kagalakan ng mga mananampalataya—ibinabalik niya tayo sa pinakapundasyon ng ating pananampalataya: ang matibay at mapanagot na patotoo ng mga saksi ng Salita ng Buhay.
Ang patotoo ni Juan ay hindi haka-haka, hindi kwento lamang, hindi opinion lamang. Ito ay base sa aktwal na karanasan, pagdinig, pagmasid, pagmumuni, at personal na ugnayan kay Jesu-Cristo.
a. Ang Patotoo ay Umiikot sa Walang Hanggang Katotohanan
Sinabi ni Juan: "That which was from the beginning..." — ito ay tumutukoy kay Cristo, ang Salita na mula pa sa simula ay kasama na ng Diyos (cf. John 1:1). Hindi lang Siya isang guro o propeta—Siya ang walang hanggang Diyos.
Ang ebanghelyo ay hindi isang bagong doktrina. Ito ay eternal truth, at sa panahong laganap ang mga bagong aral at maling katuruan, mahalaga ang pagbabalik sa "mula sa simula"—ang orihinal na katotohanan ng Salita ng Diyos.
b. Ang Patotoo ay Nakasalalay sa mga Apostol
Paulit-ulit na binigyang-diin ni Juan ang “we have heard,” “we have seen,” “we have looked upon,” at “our hands have handled”—ito ay kolektibong patotoo ng mga apostol.
Hindi ito gawa-gawa lamang. Hindi rin ito kwentong ikalawang kamay. Ito ay firsthand testimony mula sa mga taong tumira, naglakad, kumain, at lumakad kasama mismo ng Panginoon.
Kapag sinabi nating si Cristo ay totoo—totoo Siyang Diyos, totoo Siyang tao, at totoo Siyang nabuhay, namatay, at muling nabuhay—may mga saksi. Isa na rito si Juan.
c. Ang Patotoo ay Inilalahad nang May Katapatan
Ang layunin ng patotoo ay hindi lamang para maniwala ang iba, kundi upang sila rin ay makabahagi sa katotohanan. Kaya sinabi ni Juan sa v.3:
"That ye also may have fellowship with us: and truly our fellowship is with the Father, and with his Son Jesus Christ."
Ang patotoo ay hindi itinatago. Hindi sinasarili. Ito ay ibinabahagi, upang marami pa ang makasama sa koinonia—ang masaganang ugnayan ng mga anak ng Diyos sa isa’t isa at sa Diyos Mismo.
d. Ang Patotoo ay Tugon sa Krisis ng Pananampalataya
Isinulat ni Juan ang liham na ito sa gitna ng isang krisis sa simbahan. Dumami ang mga huwad na guro. Ang ilan ay nagsasabing si Jesus ay hindi tunay na tao, o kaya ay hindi tunay na Diyos. Ang ilan ay bumabaluktot ng mga aral upang umayon sa kultura ng panahong iyon.
Kaya’t ang tugon ni Juan ay hindi bagong aral, kundi paalala ng matibay na patotoo: narinig namin Siya, nakita namin Siya, nahawakan namin Siya. Kung gayon, walang ibang ebanghelyo. Walang ibang daan.
e. Ang Patotoo ay Ginagamit ng Diyos Upang Magbigay Katiyakan
Marami sa mga mananampalataya sa panahong iyon ang nalilito:
– Totoo ba ang aming pananampalataya?
– May kaligtasan pa ba kami?
– Hindi ba kami naligaw ng landas?
Kaya't si Juan ay sumusulat hindi upang sila'y hatulan, kundi upang tiyakin sila sa kanilang kalagayan sa Panginoon. Kung ikaw ay nakikinig sa totoong ebanghelyo, naniniwala sa tunay na Cristo, at nakikibahagi sa kapatiran ng pananampalataya, ikaw ay may buhay na walang hanggan.
f. Ang Patotoo ay May Pananagutang Ituro ang Katotohanan
Bilang huling buhay na apostol, dala ni Juan ang mabigat na responsibilidad: ipasa ang orihinal at dalisay na patotoo sa susunod na henerasyon. Hindi siya sumusulat para lamang magbigay opinyon.
Siya’y sumusulat upang tiyakin na ang Simbahan ay mananatiling tapat sa orihinal na aral ng Ebanghelyo.
Hindi sapat na sabihin nating tayo ay naniniwala kay Jesus. Ang tanong: Ang Jesus ba na ating pinaniniwalaan ay Siya rin bang ipinahayag ng mga apostol?
g. Ang Patotoo ay Nanatiling Matibay Hanggang Ngayon
Hindi nagbabago ang patotoo. Bagaman nagbabago ang panahon, teknolohiya, at kultura, ang patotoo ng mga apostol ay nananatili. At ito’y ating pundasyon.
"Ye are built upon the foundation of the apostles and prophets, Jesus Christ himself being the chief corner stone."
—Ephesians 2:20 (KJV)
Hindi natin kailangang mag-imbento ng bagong paraan. Tayo ay tinawag upang muling ipahayag ang lumang patotoo—na si Jesus ay tunay na Diyos at tunay na Tagapagligtas.
h. Ang Patotoo ay Nagdudulot ng Pananampalataya
"So then faith cometh by hearing, and hearing by the word of God."
—Romans 10:17 (KJV)
Ang pananampalataya ng bawat mananampalataya ay bunga ng pakikinig sa patotoo ng Salita ng Diyos.
Ang sinabi ni Juan, ang kanyang isinulat, ang kanyang nakita at narinig—lahat ng iyon ay nagsilbing tulay para ikaw at ako ay magkaroon ng pananampalataya.
i. Ang Patotoo ay Dapat Ingatan, Itaguyod, at Ipagpatuloy
Tayo ngayon ay bahagi ng malaking hanay ng mga saksi. Hindi na tayo saksi ng pisikal na paglakad ni Jesus sa mundo, pero tayo ay saksi ng Kanyang kapangyarihan at biyaya sa ating buhay.
Kung gayon, ang hamon sa atin ay ito: Ingatan mo ang patotoo. Itaguyod mo ang patotoo. At ipagpatuloy mo ang patotoo.
j. Paanyaya sa Tugon
Kapatid, ang iyong pananampalataya ba ay nakatayo sa matibay na patotoo? O ito ay base lamang sa damdamin o tradisyon?
Ang paanyaya ni Juan ay malinaw: pakinggan natin ang tunay na patotoo. At kapag pinaniwalaan natin ito, magkakaroon tayo ng pakikisama, ng kagalakan, at ng katiyakang tayo ay may buhay na walang hanggan.
Konklusyon: May Katiyakan Tayo Dahil May Tunay Tayong Patotoo
Mga kapatid, sa gitna ng mga krisis sa lipunan, mga maling katuruan, at pananabik ng ating mga puso sa katiyakan, dumarating sa atin ang matibay na paalala mula sa huling nabubuhay na apostol—si Apostol Juan.
Hindi niya tayo iniiwan sa dilim ng pagdududa.
Hindi niya tayo pinababayaan sa gitna ng mga panlilinlang ng panahon.
Bagkus, isinulat niya, sa ilalim ng paggabay ng Banal na Espiritu, ang isang deklarasyon—isang matibay at walang pasubaling patotoo na si Jesus ang Salita ng Buhay, at tayo ay mayroong buhay na walang hanggan sa Kanya.
Ang ating pananampalataya ay hindi nakasalalay sa damdamin lamang, kundi sa katotohanang narinig, nakita, pinag-isipan, at hinipo ng mga tunay na saksi. At mula sa kanilang patotoo, tayo ay may batayan upang maniwala nang buo at walang alinlangan.
Kaya’t huwag nating hayaang panghinaan tayo ng kalooban.
Huwag tayong matinag sa hamon ng kompromiso.
Huwag tayong matahimik sa gitna ng pluralism at relativism.
Ang sinasabi ng mundo ay: “Marami ang daan.” Pero ang sinasabi ng apostol Juan ay:
“And this is the record, that God hath given to us eternal life, and this life is in his Son.”
—1 John 5:11 (KJV)
Tayong nananampalataya sa Anak ng Diyos ay may buhay na walang hanggan.
Hindi natin ito inaasam-asam lamang. Hindi natin ito tinataya sa suwerte. Tayo ay may katiyakan.
Hindi dahil tapat tayo, kundi dahil tapat ang Diyos na pinatotohanan ng mga apostol at ipinahayag sa atin ngayon sa pamamagitan ng Salita ng Diyos.
Panalangin:
Aming Diyos at Ama sa Langit,
Kami ay lumalapit sa Inyo na may pusong puno ng pasasalamat. Salamat sa Iyong salita na muling nagpapaalala sa amin na hindi kami walang saysay, hindi kami pinabayaan, at hindi kami naglalakad sa dilim.
Salamat sa patotoo ni Apostol Juan. Salamat sa kanyang matapat na pagsulat upang kami, maging sa makabagong panahon, ay makasandig sa katotohanan ng Ebanghelyo.
Salamat dahil si Cristo, na mula pa sa simula, ay tunay naming tagapagligtas. Siya ay aming narinig sa Salita. Siya ay aming nakita sa Iyong mga gawa. Siya ay aming naranasan sa kapatawaran, pagbabago, at pag-asa.
Panginoon, palakasin Mo ang aming pananampalataya. Sa mga panahon na kami ay pinanghihinaan ng loob, paalalahanan Mo kami na kami ay may buhay na walang hanggan. Hindi ito dahil sa aming galing, kundi dahil sa Iyong biyaya at katapatan.
Gawin Mo kaming mga saksi ng Iyong patotoo. Tulungan Mo kaming ipahayag ang katotohanan ng Salita, sa loob ng aming pamilya, sa simbahan, sa aming mga kaibigan, at sa lahat ng nangangailangan ng pag-asa.
Panginoon, Ikaw ang aming Diyos. Si Cristo ang aming Buhay. At ang Iyong Salita ang aming Katotohanan.
Ito ang aming panalangin, sa pangalan ni Jesus,
Amen.
