Ang Panalangin ng Pagsisisi: Paano Humingi ng Kapatawaran sa Araw-araw na Pamumuhay Kristiyano
(Mateo 6:9–12, KJV focus: “And forgive us our debts…”)
Panimula
Mga kapatid sa Panginoon, ngayong gabi ay ating pag-uusapan ang isang mahalagang bahagi ng ating buhay-pananampalataya — ang paghingi ng kapatawaran mula sa Diyos. Ang paksa ay kinuha mula mismo sa panalanging itinuro ng Panginoong Hesus sa Mateo 6:12, “And forgive us our debts, as we forgive our debtors.” Minsan iniisip ng ilan na sapat na ang minsang paghingi ng kapatawaran noong tayo ay naligtas — ngunit hindi iyon ang itinuturo ng Biblia. Ang kapatawaran ay dapat bahagi ng ating araw-araw na relasyon sa Panginoon.
I. Ang Araw-araw na Paghingi ng kapatawaran ay Mahalagang Bahagi ng Buhay Kristiyano
Ang salitang “debts” sa talatang ito ay nangangahulugang mga kasalanan o pagkakautang natin sa Diyos. Isa itong pagkilala na tayo ay patuloy na nagkakamali at nangangailangan ng paglilinis araw-araw. Ang buhay Kristiyano ay hindi isang isang beses na desisyon lamang; ito ay araw-araw na pagsunod, araw-araw na pakikipag-ayos sa Diyos, araw-araw na paglago sa kabanalan.
Napakarami sa mga nagsasabing sila’y Kristiyano ay nalilito sa layunin ng kaligtasan. Akala nila ito ay tiket lamang papuntang langit — ngunit ang tunay na layunin ng ating kaligtasan ay upang tayo ay maging kawangis ni Kristo. Ang tinatawag nating sanctification ay ang araw-araw na pagkakabanal sa tulong ng Banal na Espiritu. Dito, kinakailangan nating humingi ng tawad sa bawat pagkakasala.
Marami ang nag-aakala na ang paghingi ng tawad ay parang insurance — isang beses lang, lifetime coverage.
Ngunit hindi po ganon ang itinuturo ng Panginoon. Sinabi ni Hesus, “And when ye pray…” — ito ay dapat araw-araw. Ang sinasadyang hindi paghingi ng tawad sa Diyos ay senyales ng matigas na puso, at ito ay hadlang sa paglago sa pananampalataya.
Hindi natin dapat tanggapin ang kasalanan bilang “normal.” Ang kasalanan ay parang kanser — unti-unting sumisira sa ating buhay kung hindi natin ito kinikilala at pinapagamot sa biyaya ng Diyos. Kapag iniiwasan natin ang pagsisisi, para tayong pasyente na ayaw amining may sakit, kaya lalong lumalala.
Mga kapatid, hindi sapat ang “general confession” lamang. Hindi sapat ang, “Panginoon, patawarin mo po ako sa aking mga pagkakasala,” tapos na. Ang Panginoon ay naghahangad ng pusong nagsusuri, pusong handang tumanggap ng pagkakamali at magbago.
II. Ang Pagsusuri sa Sarili at Pagtuturo ng Diyos ng Ating Pagkukulang
(Psalm 139:23–24, Romans 6:23, John 3:17, KJV)
Isa sa mga dahilan kung bakit maraming Kristiyano ang hindi humihingi ng tawad sa Diyos ay dahil hindi nila nakikita ang kanilang kasalanan. Ang panalangin na itinuro sa atin ng Panginoon ay nagmumungkahi ng araw-araw na pagsusuri: “Search me, O God, and know my heart: try me, and know my thoughts: And see if there be any wicked way in me...” (Psalm 139:23–24). Hindi ito simpleng pagtingin sa ating ginawa kundi isang malalim na pagsusuri ng Espiritu sa ating mga iniisip, damdamin, at motibo.
Marami sa atin ay nasanay na itago ang kasalanan. Para tayong batang nakabasag ng plorera sa sala at itinago ang basag sa ilalim ng sofa, umaasang walang makakakita. Pero ang Diyos ay hindi kailanman naloloko. Sabi nga sa Hebrews 4:13, “Neither is there any creature that is not manifest in his sight: but all things are naked and opened unto the eyes of him with whom we have to do.” Hindi natin kayang itago ang ating kasalanan sa Kaniya.
Ang kultura natin ngayon ay tinuturuan tayong huwag tawaging “kasalanan” ang kasalanan. Sinasabing “weakness” lang iyan, o “preference.” Ngunit ang Biblia ay malinaw: “For the wages of sin is death…” (Romans 6:23). Ang kasalanan ay hindi lamang problema — ito ay salot na nagdadala ng kamatayan. At kung hindi natin ito papansinin, ito ay lalong kakalat sa ating buhay.
Kaya nga dapat tayong magpakumbaba sa harap ng Diyos at sabihin, “Panginoon, ipakita mo po kung saan ako nagkulang.” Ang panalanging ito ay mahirap para sa marami. Dahil nga ayaw nating makitang tayo ay mali. Ngunit kung tunay nating nais na lumago sa pananampalataya, kailangang tayo'y matutong humarap sa katotohanan ng ating sariling kasamaan.
Marahil may magtatanong, “Hindi ba’t kapag inamin ko pa ang aking kasalanan, lalo lamang akong magmumukhang mahina sa harap ng Diyos?”
Ang sagot ay HINDI. Ang Diyos ay hindi katulad ng tao. Hindi Niya tayo kinokondena sa ating kahinaan. Sa halip, nais Niyang tayo'y gumaling. John 3:17 says, “For God sent not his Son into the world to condemn the world; but that the world through him might be saved.” Hindi paghatol ang layunin ng Diyos kundi ang pagliligtas at pagpapanumbalik.
Kaya nga sa tuwing tayo’y lumalapit sa Diyos upang humingi ng tawad, hindi Niya tayo sinisipa palayo. Sa halip, Siya ay lumalapit sa atin na may kahabagan. Para Siyang Mabuting Pastol na hinahanap ang nawawalang tupa, at sa oras na makita Niya ito, hindi Niya ito sinasaktan, kundi pinapasan pabalik sa kawan.
Mahalagang maunawaan na ang pagtatapat ng kasalanan ay hindi kahinaan kundi katapangan. Ito ay isang deklarasyon na tayo ay pagmamay-ari ng Diyos at nais nating mamuhay ng may kabanalan.
Kung nais nating tunay na lumapit sa Diyos, dapat nating sabihin: “Panginoon, buksan Mo po ang aking mata sa aking kahinaan. Turuan Mo po akong magsisi at magbago.”
Aplikasyon sa Buhay: Ngayong gabi sa ating prayer meeting, bago tayo manalangin para sa iba, gawin muna natin ang pagsusuri sa sarili. Ilista natin sa ating isip (o sa papel) ang mga lugar sa ating buhay na alam nating hindi kalugud-lugod sa Diyos. Hindi ito para tayo'y husgahan, kundi para tayo'y mapalaya. Sapagkat ang tunay na kalayaan ay nagsisimula sa pag-amin ng ating kasalanan.
III. Ipahayag Mo Nang Tapat ang Iyong Kasalanan sa Diyos (1 Juan 1:9)
> "If we confess our sins, he is faithful and just to forgive us our sins, and to cleanse us from all unrighteousness." – 1 John 1:9, KJV
Mga kapatid, matapos nating maunawaan na ang pagpapatawad ay mahalaga sa ating paglago kay Cristo, at matapos tayong humingi sa Diyos na ipakita ang ating mga pagkukulang, ang ikatlong hakbang ay ang matapat na pagtatapat—ang pagpapahayag ng ating mga kasalanan sa Diyos.
Ang salitang “confess” sa orihinal na wika ng Bagong Tipan ay nangangahulugang “to say the same thing”—ibig sabihin, kapag tayo’y nangungumpisal sa Diyos, kinikilala natin na ang ating kasalanan ay tunay ngang kasalanan. Hindi natin ito binabaluktot, dinadahilan, o pinapababa ang bigat.
Ito ang problema sa maraming panalangin ng mga Kristiyano ngayon: kapag lumapit sila sa Diyos, sinasabi lang nila, “Lord, kung may nagawa man akong kasalanan, patawarin Mo ako.” Parang “safety prayer”—para lang sigurado. Pero hindi ito ang sinasabi ng Bibliya.
Ang tunay na pangungumpisal ay tiyak. Hindi ito general. Kinikilala nito ang aktuwal na kasalanan.
Halimbawa:
“Panginoon, patawarin N’yo po ako dahil sa galit kong hindi ko na napigilan at nasaktan ko ang aking anak sa salita.”
“Panginoon, patawarin N’yo ako sa pagsisinungaling na ginawa ko upang hindi ako mapahiya.”
“Panginoon, patawarin N’yo ako sa panonood ng hindi nararapat kagabi sa internet.”
Kapag tiyak ang ating pangungumpisal, mas malinaw sa atin ang ating mga kahinaan. At higit pa roon, mas tiyak din ang pagpapatawad ng Diyos, at mas lumalalim ang ating relasyon sa Kanya.
Mga pagbubulay-bulay:
1. Ang kasalanan ay parang mantsa sa ating puso. Kapag hindi natin ito inamin sa Diyos, parang sinasadyang pabayaan ang mantsa sa damit na inaakala nating di pansin ng iba. Pero sa mata ng Diyos, kitang-kita ito.
2. Ang hindi pagtapat sa kasalanan ay pag-aakalang mas matalino tayo kaysa sa Diyos. Kapag hindi tayo nagpapahayag ng kasalanan, para nating sinasabi, “Kaya ko ‘to. Hindi ko kailangang ilapit ito sa Diyos.” Ngunit ito’y pagmamalaki at pagmamataas.
3. Ang pagtapat sa kasalanan ay nagpapakita ng kababaang-loob. At ang Diyos ay nagbibigay ng biyaya sa mapagpakumbaba (1 Pedro 5:5). Sa bawat pagsuko natin sa Kanya, mas lalo Niyang binubuksan ang Kanyang biyaya at paglilinis.
4. Ang pagtatapat ng kasalanan ay susi sa tunay na kalayaan. Maraming Kristiyano ang nabubuhay sa guilt, kahihiyan, at panlalamig sa pananampalataya dahil hindi nila masabi sa Diyos ang kasalanang bumabagabag sa kanila.
5. Ang pagtatapat ay hindi lamang para sa kalinisan kundi para sa pagbabago. Kapag tapat nating ipinahayag ang ating kasalanan, nakikita natin ito bilang kaaway, hindi kaibigan. Iyan ang simula ng tunay na pagsisisi.
Aplikasyon sa Buhay:
Ngayong gabi, tanungin mo ang iyong sarili: May kasalanan ba akong kinukubli sa Diyos? May bagay ba akong ayaw ipaabot sa Kanya dahil sa kahihiyan, takot, o katigasan ng puso?
Gusto ng Diyos na lumapit ka. Hindi para pagalitan, kundi para patawarin.
Gusto Niyang malinis ka. Hindi para isumbat, kundi para iangat ka mula sa guilt.
Gusto Niyang mapalaya ka. Hindi para makulong sa kahapon, kundi makapamuhay ng may kapayapaan ngayon.
Mga hakbang ngayong linggo:
Gumawa ng tahimik na oras bawat gabi para alalahanin ang araw na lumipas.
Isulat sa isang prayer journal ang mga kasalanang nais mong ihingi ng tawad sa Diyos.
Huwag matakot na sabihin ito nang tuwiran sa panalangin. Tapat na puso ang gusto ng Diyos, hindi perpektong pananalita.
IV. Sikaping Iwaksi ang Kasalanan sa Biyaya ng Diyos
(Try to live beyond that sin)
1 Corinthians 10:13
Ang paghingi ng tawad sa Diyos ay hindi lang pagtatama ng nakaraan. Isa rin itong panimula ng isang bagong paglakad sa kabanalan. Hindi ito isang paumanhin na inuulit-ulit lang, kundi isang taos-pusong pagnanais na talikuran ang kasalanan at lumakad sa bagong buhay na pinagkakaloob ni Cristo.
Ang 1 Corinthians 10:13 ay nagsasabing, “There hath no temptation taken you but such as is common to man: but God is faithful, who will not suffer you to be tempted above that ye are able; but will with the temptation also make a way to escape, that ye may be able to bear it.” Ipinapaalala nito sa atin na sa bawat tukso, may daan ng pagtakas. Hindi tayo alipin ng kasalanan.
Maraming Kristiyano ang nabubuhay sa pagkatalo, dahil inakala nilang wala silang kakayahang lumaya sa kasalanan. Ngunit sa katotohanan, sa pamamagitan ni Cristo, tayo ay pinalaya na. "If the Son therefore shall make you free, ye shall be free indeed." (John 8:36)
Kung tunay tayong nagsisi at humingi ng tawad, dapat ding sundan ito ng pagpapasakop sa Banal na Espiritu upang tayo ay magtagumpay laban sa mga tukso.
Ang pagsisisi na walang pagbabago sa pamumuhay ay hindi tunay na pagsisisi kundi panghihinayang lamang.
Hindi tayo inaasahang maging perpekto. Ngunit inaasahan tayong magpatuloy sa pagiging kawangis ni Cristo araw-araw. Ang buhay-Kristiyano ay hindi sprint kundi marathon—isang araw-araw na pag-aalay, pagsuko, at pagbangon sa biyaya ng Diyos.
Kaya huwag mawalan ng pag-asa kapag nadadapa. Bumangon ka. Magpakumbaba ka. Humingi ka ng tawad. Ngunit higit sa lahat, manalangin ka ng kapangyarihan mula sa Diyos upang hindi ka na muling madapa sa parehong kasalanan.
Pagwawakas / Conclusion
Mga kapatid, ang panalangin ng Panginoon ay nagtuturo sa atin ng isang simpleng pananalita: “Forgive us our debts…” Ngunit sa likod ng simpleng katagang ito ay isang malalim na katotohanan—na araw-araw tayong nagkakamali, at araw-araw nating kailangan ang habag ng Diyos.
Ngunit huwag nating hayaan na ang ating pananampalataya ay maging paimbabaw lamang. Hindi sapat na “nasave tayo dati.” Ang tunay na pananampalataya ay nagbubunga ng pagbabago. At ang pagbabago ay nagsisimula sa araw-araw na pagsisisi at paglakad sa katuwiran.
Kung nais natin maging kawangis ni Cristo, dapat tayong maging mapanalanginin sa paghingi ng tawad, mapagpakumbaba sa pagkilala ng ating kasalanan, at mapursigi sa pamumuhay ng may kabanalan.
Panalangin
Aming mapagpatawad na Diyos, Kami po ay lumalapit sa Inyo ngayong gabi na may pusong mapagpakumbaba. Salamat po sa Iyong habag, sa Iyong biyaya, at sa Iyong katapatan.
Patawarin Mo kami, O Diyos, sa aming mga pagkakasala—sa salita, sa gawa, at sa isip. Tulungan Mo po kaming makita ang aming mga pagkukulang, hindi upang kami’y manlumo, kundi upang kami’y manumbalik sa Inyo.
Turuan Mo po kaming maging mapanalanginin na may tunay na pagsisisi. Gisingin Mo ang aming konsensya upang hindi kami maging kampante sa kasalanan. Bigyan Mo po kami ng kapangyarihang talikuran ang lahat ng bagay na hindi ayon sa Iyong kalooban.
Salamat po sa dugo ni Cristo na siyang kabayaran ng aming kasalanan. Sa Kanya po kami umaasa at sa Kanya rin kami tumitingin upang lumakad ng may katuwiran.
Sa pangalan ni Jesus kami nananalangin, Amen.
This sermon is an original work written and prepared by Pastor Jephthah Fameronag, Faith Baptist Church and Mission, Philippines. All rights reserved for personal, teaching, preaching, and gospel-sharing purposes only. Proper attribution is required for reproduction, citation, or distribution. Not for commercial sale or unauthorized publication.
Copyright © 2025 – Pastor Jephthah Fameronag
